Όλα όσα αναφέρθηκαν στο προηγούμενο γραπτό, αποτελούν κατάφορη παραβίαση των δικαιωμάτων των ελληνικής καταγωγής πολιτών, της Εθνικής Ελληνικής Μειονότητας γενικά.
Οι αλβανικές κυβερνήσεις, μη μπορώντας να ξεφύγουν από τις καθεστωτικές νοοτροπίες του παρελθόντος και υποχωρώντας μπροστά στο παρακράτος και τον μανδύα του εθνικισμού, οδηγούν σε κοινωνική ένταση και καταπάτηση των μειονοτικών δικαιωμάτων, ιδίως προς την ΕΕΜ στην Αλβανία.Πολλές φορές έχουν συμπεριληφθεί στα Ψηφίσματα του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και στις Ετήσιες Εκθέσεις του Στέιτ Ντιπάρτμεντ οι αυθαίρετες πράξεις τους, οι βιαιότητες και άλλες καταπατήσεις των ανθρωπίνων και μειονοτικών δικαιωμάτων, όπως καθορίζουν οι Διεθνείς Συμβάσεις, μέχρι που το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο καταστάλαξε να εγκρίνει το Ψήφισμα για Πολιτισμική και Θρησκευτική Αυτονομία της Ελληνόφωνης Μειονότητας στην Αλβανία την 5 Νοεμβρίου 1993. Ακολουθεί το Ψήφισμα της 18ης Ιουνίου 1995 της Πανηπειρωτικής Ομοσπονδίας Αμερικής, Καναδά και Αυστραλίας, η Ετήσια Έκθεση του Αμερικανικού ΥΠΕΞ για την ΕΕΜ, Οκτώβριος 2000, η Ετήσια Έκθεση του Στέιτ Ντιπάρτμεντ για τις εθνικές και φυλετικές μειονότητες στην Αλβανία το 2001 και για τα αιτήματα της Ομόνοιας το 2004 και ούτω καθ' εξής.
Έντονες ήταν και οι διαμαρτυρίες της Οργάνωσης των Βορειοηπειρωτών «ΟΜΟΝΟΙΑ», τόσο προς τις αλβανικές Αρχές όσο και προς τους Διεθνείς Οργανισμούς για την καταπάτηση των κατοχυρωμένων δικαιωμάτων τους. Αναφέρουμε την αντιπροσωπεία της Ομόνοιας στη συνεδρίαση της ΔΑΣΕ για τις «Ανθρώπινες Διαστάσεις» που διεξήχθη στη Μόσχα, τις αλλεπάλληλες συναντήσεις με τον Ύπατο Αρμοστή της ΔΑΣΕ Βαν Ντερ Στουλ, ο οποίος επισκέφτηκε κάμποσες φορές την Αλβανία και το χώρο της ΕΕΜ, αντιπροσωπεία στο Στρασβούργο όπου εισηγήθηκε για τα αιτήματα της ΕΕΜ, στο Λονδίνο, στις Βρυξέλες, στην Αμερική, συναντήσεις με ανώτατους εκπροσώπους Οργανισμών και Φόρουμ.
Αν και η Αλβανία διεκδικούσε και διεκδικεί να γίνει μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης, μια Οικογένεια που βάζει όρους και απαιτεί, το βαθύ παρακράτος της χώρας βάζει τρικλοποδιές στην εξέλιξη αυτή, με την «καλύτερη μορφή» τους την καταπάτηση των δικαίων των μειονοτήτων και ιδίως αυτής της εθνικής.
Σε βοήθειά τους, η χαλαρότητα στους κόλπους της ΕΕΜ που οφείλεται:
Α. Στην ύφεση της αγωνιστικότητας και της διεκδικητικότητας εκ μέρους των οργάνων που εκπροσωπούν την Κοινότητα. « Αν δεν συμπληρωθούν αυτά τα αιτήματα θα μποϋκοτάρουμε το μάθημα, δεν εξαιρείται και η απεργία πείνας», τόνιζαν οι πρώτες δηλώσεις και διαμαρτυρίες και απέδιδαν.
Β. Στην εκκένωση του χώρου από το εν ενεργεία δυναμικό.
Γ. Στην μετατροπή των Βορειοηπειρωτικών Συλλόγων στην Ελλάδα σε πολιτιστικά σωματεία.
Δ. Στην άγνοια των Βορειοηπειρωτών για την τύχη αυτού του τόπου και στην συκοφαντία και διχόνοια που εξαπολύουν μερικοί καμουφλαρισμένοι με άλλον μανδύα και με ψευδώνυμο.
«Η πολιτική οργάνωση της ΟΜΟΝΟΙΑΣ, τα βορειοηπειρωτικά σωματεία στην Ελλάδα, κερματισμένα και διεσπαρμένα χωρίς ενιαίο και κεντρικό όργανο και κοινή πολιτική, έχουν πέσει σε αφάνεια και μαρασμό (μερικά μετατράπηκαν σε κερδοσκοπικά μαγαζάκια) εγκαταλείποντας την Βόρειο Ήπειρο, στα χέρια αδίστακτων εθνικιστών…(Α.Τσ.), αναφέρει σε άρθρο του γνωστός Βορειοηπειρώτης αρθρογράφος, που νομίζω τα περιλαμβάνει όλα.
Βαγγέλης Παπαχρήστος /sfeva.gr
