Οι Διεθνείς Οργανισμοί και τα Διεθνή Φόρα, ψήφισαν Συμβάσεις, Πλαίσια και Πρωτόκολλα για τα δίκαια του ατόμου και των μειονοτήτων, έντυπα που έχουν υπογράψει και οι μετακομμουνιστικές κυβερνήσεις στην Αλβανία, υποσχόμενες πως θα σεβαστούν και θα υπερασπιστούν τα δίκαια αυτά.
Πέρασαν τριάντα χρόνια, τρεις δεκαετίες, και αν εξετάσεις την πορεία της Ε. Ε. Μειονότητας την περίοδο αυτή, θα παρατηρήσεις πως οι πράξεις από τις δεσμεύσεις απέχουν πολύ.
Η Εθνική Ελληνική Μειονότητα, ως Εθνική (αναγνωρισμένη από τους Διεθνείς Οργανισμούς) έχει ένα ξεχωριστό Πλαίσιο Δικαιωμάτων που σχετίζεται με την οντότητα, την εκπαίδευση, το περιουσιακό, την πολιτισμική της κληρονομιά, την δημογραφική της ασφάλεια, την οργανωτική της δομή…, που καθρεφτίζονται κάλλιστα στο Ψήφισμα της ΟΜΟΝΟΙΑΣ του 1993, με δώδεκα αιτήματα, που έγιναν αποδεκτά και από τις αλβανικές Αρχές.
Τι έγινε στη συνέχεια; Εφαρμόστηκε το Ψήφισμα; Διασφαλίστηκαν τα δικαιώματα;
Αν εξαιρέσουμε μερικά πράγματα, όπως το άνοιγμα των ελληνικών σχολείων στις πόλεις και τα χωριά με μεικτό πληθυσμό για πρώτη φορά και που έγινε εφικτό χάρη στον τιτάνιο αγώνα Ομόνοιας, μαθητών, δασκάλων και γονέων, και μερικές άλλες «απολαύσεις», από έντονες διεκδικήσεις, η κατάσταση παραμένει νωθρή. Η ΕΕΜ βρίσκεται σε αδιέξοδο.
Αν και αναγνωρισμένη η οργάνωση των Ελλήνων της Αλβανίας, η ΟΜΟΝΟΙΑ, έκαναν το παν να την επισκιάσουν, να την αποστομώσουν και μέχρι να την διαλύσουν, με φοβίες, με έκτροπα, με φυλακίσεις. Αμέσως την απέκλεισαν ως εκλογικό υποκείμενο και της στέρησαν το δικαίωμα να μετατραπεί σε κόμμα, γνωρίζοντας το ύψος και το βάθος της.
Πάγιο αίτημα της Ομόνοιας, από την ίδρυσή της, στην απογραφή του πληθυσμού το λήμμα να συμπεριλάβει την εθνική καταγωγή και το θρήσκευμα, να γίνει σεβαστή η αρχή της ελεύθερης δήλωσης της ταυτότητας όλων των πολιτών, για να δοθεί τέλος στο παιχνίδι, και μέχρι και την γελοιοποίηση, των αριθμών πράγμα που αρνήθηκαν οι εκάστοτε κυβερνήσεις, διότι οι πραγματικοί αριθμοί είχαν και τα επακόλουθά τους.
Aπαλείφεται από τα δημοτολόγια η εθνικότητα, πράγμα που δεν το έχει κάνει ούτε η δικτατορία.
Στη Σύμβαση Πλαίσιο είναι κατοχυρωμένο η διγλωσσία στις πινακίδες, στα δικαστήρια, στην τοπική εξουσία, στα σχολικά έγγραφα και στα ψηφοδέλτια. Καμία πινακίδα δεν έμεινε αμουντζούρωτη στις εθνικούς οδούς, επαλείφοντας την ελληνική ονομασία. Σάλος προέκυψε από την λειτουργία στην ελληνική γλώσσα του Δημοτικού Συμβουλίου στο Δήμο Φοινίκης, μέχρι που αναβλήθηκε και επαναλειτούργησε για το ίδιο θέμα, αν και το ποσοστό των δημοτικών συμβούλων ξεπερνά το 90%. Στα δικαστήρια και τα έγγραφα των σχολείων ούτε καν γίνεται λόγος.
Καταπιέζεται σε μεγάλο βαθμό το δικαίωμά της πολιτικής έκφρασης του ατόμου και της Εθνικής Ελληνικής Μειονότητας, χρησιμοποιώντας βία, νοθεία, και άλλες μεθοδεύσεις, όπως στις δημοτικές εκλογές στη Χιμάρα, στις κοινοβουλευτικές εκλογές, φαινόμενα καταγεγραμμένα και από διεθνείς παρατηρητές.
Μεγάλη διάσταση παίρνει τις δεκαετίες αυτές η δημογραφική αλλοίωση του χώρου της Ε. Ε. Μειονότητας, δημιουργώντας νέους συγκεντρωμένους οικισμούς και μετακίνηση Αλβανών από άλλες περιοχές στο χώρο αυτό.
Υφαρπάζονται ανορθόδοξα εκατοντάδες στρέμματα λιβαδικών και αγροτικών εκτάσεων με ψεύτικους τίτλους ιδιοκτησίας χαραγμένοι στα υπόγεια των μυστικών υπηρεσιών και αν και πέρασαν τρεις δεκαετίες οι μειονοτικοί "minoritaret" δεν έγιναν νόμιμοι κάτοχοι των δικών τους περιουσιών, διότι οι άγραφτοι νόμοι το απαγορεύουν.
Η κατανομή των πόρων του κράτους στις περιοχές της ΕΕΜ γίνεται βάση τους καταγεγραμμένους, με την δική τους απογραφή, κατοίκων και οι περιοχές μας έμειναν στην εξαθλίωση λόγω των ανύπαρκτων οδικών δικτύων, ύδρευσης, ηλεκτροδότησης και γενικά των ανύπαρκτων υποδομών.
Η ανασφάλεια στην ημερήσια διάταξη, με εκβιασμούς, ληστείες και επιθέσεις σε χώρους θρησκευτικής λατρείας…
Τι συντέλεσε και ποιες οι αντιδράσεις;
(Συνεχίζεται)
Βαγγέλης Παπαχρήστος / sfeva.gr
