Ως αναπόσπαστο τμήμα της Ενιαίας Ηπείρου, η Βόρεια Ήπειρος είναι Ελληνική από την αρχή της Ιστορίας. Πέτρες και επιγραφές, μάρμαρα, τάφοι και ναοί επιμαρτυρούν την αδιαμφισβήτητη και ανόθευτη ελληνικότητά της στο πέρασμα των αιώνων.
Η Βόρειος Ήπειρος, Ορθόδοξη και Ελληνική, υπήρξε πατρίδα ηρώων, μαρτύρων, ευεργετών, γενέτειρα και τροφός σπουδαίων Ελλήνων. Υπήρξε όμως και χώρος που λάμπρυναν με την ιερή τους παρουσία Άγιοι της Εκκλησίας μας. Άγιοι εν πολλοίς άγνωστοι που με το ιερό πυρ της Ορθοδοξίας φώτισαν τόσο τον Βορειοηπειρωτικό όσο και ολόκληρο τον Ελλαδικό χώρο. Άγιοι που δια των πρεσβειών τους προς τον δωρεοδότη Κύριο ενδυνάμωσαν τους Βορειοηπειρώτες αδελφούς μας στη ζοφερή περίοδο της τυραννίας από τον αλβανικό ολοκληρωτισμό. Ένας τέτοιος μάρτυρας είναι και ο σήμερα εορταζόμενος Άγιος Νικήτας ο νέος Ιερομάρτυς.
Ο ΒΟΡΕΙΟΗΠΕΙΡΩΤΗΣ ΙΕΡΟΜΟΝΑΧΟΣ: Ο Άγιος Νικήτας καταγόταν από τη σκλάβα Βόρειο Ήπειρο, όπου και γεννήθηκε κοντά στο 1760. Η αγάπη του προς το Χριστό ήταν τόσο μεγάλη, ώστε άφησε τα εγκόσμια και πήγε στο "Περιβόλι της Παναγίας", στο Άγιον Όρος, και συγκεκριμένα στη Σκήτη της Αγίας Άννης, όπου εκάρη το αγγελικό σχήμα του μοναχού. Με τη χάρη του Θεού, λίγα χρόνια αργότερα χειροτονήθηκε διάκονος και τέλος έλαβε το αξίωμα της ιεροσύνης στην Ιερά Μονή Παντελεήμονος.
ΚΗΡΥΤΤΟΝΤΑΣ ΛΟΓΟ ΘΕΟΥ: Μετά από πολλή προσευχή και με τις ευχές των Πατέρων της Σκήτης, ξεκίνησε για τον μεγάλο αγώνα να βοηθήσει τους σκλαβωμένους αδελφούς των Σερρών και της Δράμας, να μείνουν σταθεροί στην πίστη προς τον αληθινό Θεό. Βλέποντας οι Τούρκοι στο πρόσωπό του τον μεγάλο αντίπαλο ενάντια στην εξάπλωση του εξισλαμισμού, τον συνέλαβαν και τον έκλεισαν στην φυλακή των Σερρών με την κατηγορία ότι κηρύττοντας τον Χριστό σαν αληθινό Θεό και το Μωαμεθανισμό σαν λαθεμένη θρησκεία, χαρακτήριζε τον ιδρυτή της, Μωάμεθ, πλάνο.
ΣΥΛΛΗΨΗ ΚΑΙ ΜΑΡΤΥΡΙΟ: Στη σκοτεινή φυλακή των Σερρών υποβλήθηκε σε φρικτά βασανιστήρια, όπως όσφρηση φωτιάς από τη μύτη, ακάνθινο στεφάνι στο κεφάλι, καλαμένιες ακίδες στα νύχια του και το πιο βασανιστικό: κάψιμο στα απόκρυφα μέλη του. Ο Νικήτας όμως, με θαυμαστή σταθερότητα, συνεχώς ομολογούσε την πίστη του στο Χριστό. Τελικά, στις 19 Φεβρουαρίου 1806 μ.Χ., τον κρέμασαν και έτσι δέχτηκε το στεφάνι της αφθαρσίας. Η μνήμη του τιμάται την ημέρα του θανάτου του.
του Κωνσταντίνου Αθ. Οικονόμου δασκάλου
