Με τη μέριμνα και την πνευματική εποπτεία της Αρχιεπισκοπής και των Μητροπόλεων της Αλβανίας, που αγαπούν τα παιδιά και επενδύουν πνευματικά σ' αυτά, αγόρια και κορίτσια, από 6-18 ετών, συμμετέχουν σε κατασκηνώσεις της Ορθόδοξης Εκκλησίας της χώρας σε διάφορες περιοχές.
Κατασκηνώσεις λειτουργούν στη Μονή Ευαγγελισμού της Θεοτόκου στο νησί της Σβέρνιτσας, μέσα στη λιμνοθάλασσα της Νάρτας Αυλώνας, αλλά και στο Μοναστήρι του Ιωάννου του Βλαδήμουρου στο Ελμπασάν, καθώς και στο Γλυκομίλι Αργυροκάστρου, όπως και σε ενορίες.
Παρά το μεγάλο κόστος λειτουργίας του, αυτό, που ενδιαφέρει τον την Εκκλησία είναι το ωφέλιμο αποτέλεσμα.
Τα κατασκηνοτόπουλα με ενθουσιασμό και αγνότητα στηρίζονται, εμπνέονται, οικοδομούνται, αλλά και παίζουν.
Γέλια, ξεφωνητά, ξενοιασιά, αλλά και προσευχή και αγώνας και σκέψη. Καταλαβαίνουν τα παιδιά, ότι οι βαθύτεροι πόθοι της ανθρώπινης ψυχής δεν μπορούν να εκπληρωθούν από τίποτε άλλο, παρά μόνο από τη χάρη του Θεού.
Δεν υπάρχει αγαθό, χωρίς τη γνώση και τη βασιλεία του Θεού. Όσο Τον πλησιάζουν, γίνονται ευτυχισμένα. Και η μεγαλύτερη ευτυχία είναι να νιώσουν τη βεβαιότητά Του.
Αυτός είναι ο σκοπός της Ορθόδοξης Εκκλησίας της Αλβανίας και μέσα από τα κατασκηνωτικά προγράμματα: Να βοηθήσει τη σύγχρονη νεότητα, τη δροσερή ελπίδα του αύριο, να βαδίζει ακούραστα, σταθερά, παντοτινά, χαρούμενα προς τη νίκη. Προς το Θεό, που δίνει τη νίκη.
Να στηρίξει τα παιδιά, ώστε αυτόν τον πρωτογέννητο συναισθηματικό τους κόσμο, που η εσωτερική του φλόγα αντιφεγγίζεται στο μέτωπο, στη ματιά, στα χείλη να τον χαλινώσουν και να τον κατευθύνουν προς ιδανικά θεία και μεγάλα.
Αυτή τη συνεχή κίνηση, αυτή τη ζωντάνια τους, που σαν βροντερός καταρράκτης ξεχύνεται εδώ κι εκεί, να τη διοχετεύσουν στο αυλάκι της σπουδής, χωρίς αναβολή!
Αν έχουν υποβαθμίσει και ναρκώσει τη θέληση να αγωνιστούν να σπάσουν τον πάγο. Και με μια βούληση αναστημένη, νεανική, ακμαία, να δαμάσουν και να πλαστουργήσουν το χαρακτήρα τους.
Τα παιδιά κάτι ζωηρό νιώθουν μέσα τους. Μια επιθυμία για ανέβασμα. Όμως μαθαίνουν και να μην είναι καταθλιπτικά, αλλά να προσέχουν, να αγρυπνούν και να υπακούουν στη συνείδησή τους.
Έτσι έχουν ειρήνη και ικανοποίηση στα βάθη του εσωτερικού κὀσμου τους. «Μεθούν» από το νέκταρ που κερνά η ζωντανή, η ακέραιη και καθαρή ζωή κοντά στο Χριστό.
Και μπορούν να ρίχνουν τα δίχτυα του καλού γύρω τους, μαχόμενοι τα άνθη της νεότητάς τους να μη φυλορροήσουν τα ίδια μέσα στη λάσπη των παθών, αλλά να γίνουν θετικός συντελεστής για όλη τους τη ζωή.
π. Ηλίας Μάκος
