Το βράδυ αυτό που μοσχοβολάει Άγιο Μύρο και ξυπνάει αναμνήσεις από τα προηγούμενα χρόνια που η εκκλησία ήταν γεμάτη από συγχωριανούς. Τα χρόνια περνούν, και παρόλο τις δυσκολίες που φέρνουν, προσπαθούμε όλοι μας αυτοί την ημέρα να βρισκόμαστε στο χωριό μας. Μια ημέρα που δεν χάνει την «μαγεία» της.
Ο παπά Σπύρος μπροστά, οι συγχωριανοί και οι φίλοι του χωριού μας ακολουθούν. Μια κοσμοσυρροή που κινείτε αθόρυβα και αφήνει να ακούγονται τα Εγκώμια από τους πιστούς και η καμπάνα δεν σταματάει καθόλη την διάρκεια να χτυπάει λυπητερά.
Φεύγωντας από την εκκλησία, στο νου μας έρχονται τα λόγια του Χριστού:
«Κατά το Μέγα Σάββατο, κατά το μεσονύχτι, όταν σημαίνουν οι εκκλησίες και ψάλλουν οι παπάδες, τότε και συ μανούλα μου θα 'χεις χαρές μεγάλες».
Καλή Λαμπρή σε όλους μας με κατάνυξη και ενσυναίσθηση!
Barutas Brothers Photography
