Αλλαγή συνόρων στα Βαλκάνια: Μέρος δεύτερο! Μετά τον Γιουγκοσλαβικό Πόλεμο, βαρύ και εμφανώς επικίνδυνο «διπλωματικό βαρομετρικό χαμηλό» διαπερνά εκ νέου τη Βαλκανική, με εστίες έντασης και αποσταθεροποίησης να ξεπηδούν παράλληλα, ταυτόχρονα με άλλες, ή σε συνέχεια άλλων, πυροδοτώντας αλληλοδιάδοχες κρίσεις εντός των συνόρων των χωρών που συγκροτούν τη γεωγραφική περιοχή υπό τον όρο Δυτικά Βαλκάνια. Για την απλότητα των εννοιών, αυτό ακριβώς αποκαλείται «ντόμινο».
Από τον Νίκο Σταυρουλάκι
Οι συζητήσεις μεταξύ των ηγετών είναι ανοιχτά πλέον συζητήσεις «μοιρασιάς», που αφορούν και την Αθήνα. Επί του πεδίου, διαδοχικές κρίσεις ξεσπούν σε χώρες γειτονικές χωρίς κοινό υπόβαθρο, εκτός εκείνου του παράγοντα τον οποίον οι γραφειοκράτες των Βρυξελλών περιγράφουν ως αναμενόμενο «σύμπτωμα απογοήτευσης» των λαών των συγκεκριμένων χωρών, όταν βλέπουν την ευρωπαϊκή προοπτική τους να απομακρύνεται δραματικά. Η απογοήτευση των μαζών είναι σοβαρός λόγος αποσταθεροποίησης.
Οι αποφάσεις του πρόσφατου Ευρωπαϊκού Συμβουλίου, που αρνήθηκε να δεσμευτεί σε πρόταση της σλοβενικής προεδρίας για έναρξη της διαπραγματευτικής διαδικασίας για τις χώρες των Δυτικών Βαλκανίων το έτος 2030, αντικατοπτρίζουν τα ανυπέρβλητα ενδογενή προβλήματα της περιοχής, αλλά και την αδυναμία της Ε.Ε. να επιβάλει την προοπτική της. Η Ε.Ε. δίστασε να κάνει ένα αποφασιστικό βήμα μπροστά ή κάτι άλλο γνωρίζει για τα «νέα σύνορα»;
Οι εντάσεις έχουν διογκωθεί τους τελευταίους μήνες σε διάφορα σημεία της ευρύτερης περιοχής.
Στη Βοσνία και Ερζεγοβίνη οι Σέρβοι διαπίστωσαν ξανά ότι είναι «χωριστό έθνος», απορρίπτουν το πείραμα του κράτους-τέρατος της «Βοσνίας και Ερζεγοβίνης» και διακηρύσσουν ότι θα βαδίσουν εκτός των κρατικών θεσμών.
Η κρίση στα Σκόπια, με τις παραιτήσεις και τις παλινωδίες του πρωθυπουργού της Συμφωνίας των Πρεσπών Ζόραν Ζάεφ, θέτει σε κίνδυνο για άλλη μία φορά την ακεραιότητα του κράτους, ενώ η συνεχής κατρακύλα της Αλβανίας του Έντι Ράμα στον υπό διαμόρφωση νέο «τουρκικό κόσμο» του Ερντογάν κάνει την Ευρώπη (του σήμερα) να δυσπιστεί ως προς τα οφέλη από την πιθανή ένταξη ενός διεφθαρμένου τουρκικού προτεκτοράτου στην Ε.Ε. Η διαφθορά και οι λοιπές «δημοκρατικολογίες», ως «πρώτες» αιτίες, είναι λόγια… να ΄χαμε, να λέγαμε!
Το Κοσσυφοπέδιο, με το οποίο η Αθήνα διατηρεί, απρόσμενα, καλές σχέσεις, διέρχεται νέα περίοδο εσωστρέφειας, με το σερβικό στοιχείο να εντείνει τις αποσχιστικές προθέσεις, ενώ στο Μαυροβούνιο ο κυβερνητικός συνασπισμός βρίσκεται ένα βήμα πριν από το να διαλυθεί εις τα εξ ων συνετέθη.
Το σκηνικό πυροδοτεί αυτομάτως μείζονα κρίση και στους κόλπους του ΝΑΤΟ. Στα Δυτικά Βαλκάνια η Συμμαχία μπορεί να αποβεί, εκτός από «κλινικά νεκρή» και ολοκληρωτικά αποβιώσασα. Η γεωγραφική περιοχή των Δυτικών Βαλκανίων θεωρείται από τους «σχεδιαστές» του Βορειοατλαντικού Συμφώνου «λάφυρο» της νίκης, μετά τον πολυετή ψυχρό πόλεμο.
Ταυτόχρονα, οι περισσότερες χώρες στα Δυτικά Βαλκάνια δημοσίως διακηρύσσουν την επιθυμία τους να προσδεθούν στο Βορειοατλαντικό σύστημα ασφάλειας. Και ενώ ήδη η νοτιοανατολική πτέρυγα της Συμμαχίας υποφέρει από τις τουρκικές αλλοπρόσαλλες δεισιδαιμονίες και τα οθωμανικά οράματα, μία νέα πιθανή έκρηξη στα Βαλκάνια το πρώτο που θα επιφέρει είναι την ολική επαναφορά της Ρωσίας σε μία περιοχή που ουδέποτε έλεγξε αποτελεσματικά.
Στο κατώφλι βρίσκεται και η Κίνα. Ο Αυστριακός (πρώην πλέον) καγκελάριος Σεμπάστιαν Κουρτς ανέφερε ειδικά ότι «εάν η Ε.Ε. δεν προσφέρει σε αυτή την περιοχή μια πραγματική προοπτική, θα πρέπει να γνωρίζουμε πως άλλες δυνάμεις, η Κίνα, η Ρωσία ή η Τουρκία- θα παίξουν έναν μεγαλύτερο ρόλο εκεί. Η περιοχή ανήκει στην Ευρώπη γεωγραφικά και χρειάζεται μια ευρωπαϊκή προοπτική».
Αλλά και η ευρωπαϊκή προοπτική δεν μπορεί να επιβιώσει σε μία περιοχή όταν τα «οικόπεδα» δεν είναι μοιρασμένα. Οι τρέχουσες υποψήφιες χώρες, Αλβανία, Β. Μακεδονία, Μαυροβούνιο και Σερβία δεν έχουν λύσει τις μεταξύ τους οριοθετήσεις και μέχρι αυτό να συμβεί η Ε.Ε. δεν έχει σκοπό να τοποθετήσει μόνη της «βόμβα» στα θεμέλιά της. Ωστόσο, απολαμβάνουν ήδη ευρωπαϊκές χρηματοδοτήσεις.
Η Βοσνία-Ερζεγοβίνη και το Κοσσυφοπέδιο είναι ακόμα «προ-υποψήφιες». Και οι δύο περικλείουν μαχητικό σερβικό στοιχείο, που δεν έχει λύσει τις διαφορές του με τους Αλβανούς. Στο Σαράγιεβο, ο ηγέτης των Σερβοβόσνιων Μίλοραντ Ντόντικ μεθοδεύει να οδηγήσει το «κόμμα-έθνος» εκτός θεσμών. Και στο Κοσσυφοπέδιο, το αντίστοιχο σερβικό κόμμα ακολουθεί την ίδια ακριβώς γραμμή (έξοδο από τους κρατικούς θεσμούς) που σύμφωνα με τις ενδείξεις έχει χαραχθεί στο Βελιγράδι. Σύμφωνα με πηγές, η γραμμή αυτή περιλαμβάνει «αντίποινα», εάν κάποια χώρα προτίθεται να προχωρήσει σε αναγνώριση του Κοσσυφοπεδίου. Στην περίπτωση της Αθήνας τα αντίποινα σχετίζονται με το Κυπριακό.
Τα Σκόπια επιστρέφουν στην εθνικιστική ρητορική
Το βαλκανικό ντόμινο δεν αφήνει αδιάφορη την Αθήνα. Η ολοένα και αυξανόμενη απομάκρυνση των Σκοπίων από το «πνεύμα» της Συμφωνίας των Πρεσπών, καθώς κερδίζει έδαφος η προ Ζάεφ εθνικιστική ρητορική, διαπερνά το γειτονικό κράτος, ενώ οι σκόπιμες προκλήσεις και οι παρατυπίες μεθοδεύονται από τους θεσμικούς άρχοντες.
Στα μέσα της εβδομάδας, ο πρόεδρος της χώρας Στέβο Πενταρόβσκι προσφώνησε τη 10η επετειακή Σύνοδο Κορυφής της οργάνωσης «Μακεδονία 2025»! Η εξόφθαλμη απόκλιση από τις ρήτρες χρήσης του όρου «Μακεδονία» επισφραγίστηκε από τα λεγόμενα του προέδρου Πενταρόφσκι.
Όπως διαβάζουμε στο «Βαλκανικό περισκόπιο», ο Πενταρόφσκι ουδέποτε έκανε χρήση του όρου «Β. Μακεδονία», σημειώνοντας ότι η οργάνωση ιδρύθηκε και διευθύνεται από επιτυχημένους «Μακεδόνες» ομογενείς που θέλουν να βοηθήσουν την πρώτη τους πατρίδα να γίνει μια ισχυρή και ανταγωνιστική οικονομία. «Η Μακεδονία (!) βρίσκεται σε μια κρίσιμη περίοδο ανάπτυξης» είπε ο Πενταρόφσκι. Προσθέτοντας ότι «η περσινή ένταξη στο ΝΑΤΟ έβαλε τη χώρα σε ένα νέο γεωπολιτικό πλαίσιο», ενώ η ένταξη στην Ε.Ε., ήδη κινητοποιεί εκσυγχρονιστικές μεταρρυθμίσεις. Πρόοδο που πατάει στην πλάτη των ελληνικών υποχωρήσεων. Η ώρα της εξαργύρωσής τους με φόντο τα Δυτικά Βαλκάνια, πρέπει να κρατά την Αθήνα σε επαγρύπνηση…
πηγη:newsbreak.gr
