Τό Πάσχα εἶναι ἡ ἀνάμνηση τῆς Ἀναστάσεως τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ καί ἡ θεμελιώδης ἀλήθεια τῆς πίστεως καί τῆς ζωῆς μας.
Ἐάν δέν ὑπῆρχε Ἀνάσταση, ἐάν δέν εἶχε νικηθεῖ ὁ θάνατος, τότε «κενὸν ἄρα τὸ κήρυγμα ἡμῶν, κενὴ δὲ καὶ ἡ πίστις ὑμῶν» (Α' Κορ. 15:14), τονίζει ὁ μέγας Ἀπόστολος, διότι μόνον μέ τήν Άνάσταση τοῦ Χριστοῦ , ἡ ἀνθρώπινη φύση μας ἀπέκτησε τήν ἀληθινή της σημασία καί τό ἀληθινό της νόημα.
Ἡ νίκη Του ἐπί τοῦ θανάτου εἶναι μία παγκόσμια νίκη, για ὅλες τίς ἐποχές καί για ὅλους τούς λαούς, νίκη για τήν ὁποία δικαιοὺνται νά χαίρονται ὅλοι οἱ ἄνθρωποι. Κάθε ἄλλη νίκη στόν κόσμο δημιούργησε διαιρέσεις καί συνεχίζει νά διαιρεῖ τούς ἀνθρώπους μεταξύ τους.
Ὅταν κάποιος κερδίζει, κάποιος ἄλλος χάνει. Ὁ ἕνας χαίρεται καί ὁ ἄλλος λυπᾶται. Ἐνῶ ἡ Ἀνάσταση τοῦ Χριστοῦ εἶναι πηγή χαρᾶς γιά ὅλους, πρέπει να χαίρονται όλοι, ἐπειδή ὁ θάνατος νικήθηκε, ὁ κοινός ἐχθρός ὅλων τῶν ἀνθρώπων.
Αὐτό τό Πάσχα δέν ἔχουμε ἀνάμεσά μας τόν ἀγαπημένο μας Ἀρχιεπίσκοπο Ἀναστάσιο. Ἀλλά οἱ καρδιές μας παρηγοροῦνται γνωρίζοντας ὅτι τώρα αὐτός πρεσβεύει γιά ἐμᾶς κοντά στόν Κύριο, διότι «Οὐκ ἔστιν ὁ Θεὸς Θεὸς νεκρῶν, ἀλλὰ ζώντων» (Ματθ. 22:32).
Πιστεύουμε ὅτι ὁ θάνατος δέν εἶναι τό τέλος, ἀλλά ἡ ἀρχή μιᾶς νέας ζωῆς ἐν Κυρίῳ. «Εἰ ἐν τῇ ζωῇ ταύτῃ ἠλπικότες ἐσμὲν ἐν Χριστῷ μόνον, ἐλεεινότεροι πάντων ἀνθρώπων ἐσμέν» (Α' Κορ. 15:19).
Ἡ Ἀνάσταση τοῦ Χριστοῦ μᾶς ἐνδυναμώνει καί δίνει σέ ὅλους μας πίστη, μας δίνει ζωή ἀπό τή Ζωή Του, μια ζωή ἁγία, μια ζωή πού νικᾶ ἀκόμη καί τόν ἴδιο τόν θάνατο, μια ζωή ἀτελεύτητη χωρίς τέλος, ὅπου ἡ ἐπίγεια ἐξουσία τοῦ θανάτου δέν ἔχει πλέον δύναμη.
Γι' αὐτό ἔχουμε ἐλπίδα καί ἡ ἐλπίδα μας δέν εἶναι ἁπλῶς ἕνα συναίσθημα ἤ μόνον μία ἐπιθυμία, ἀλλά μία βεβαιότητα θεμελιωμένη «ἐπί τον λίθον», που είναι ο Χριστός.
Τό Πνεῦμα καί ὁ Λόγος του ἔσπειραν τόν σπόρο τῆς ζωῆς ἐκεῖ ὅπου βασίλευε ὁ θάνατος, διέδωσαν το φῶς ἐκεῖ ὅπου ἦταν τό σκοτάδι καί σκόρπισαν χαρά παντοῦ ὅπου ὑπῆρχε φόβος καί θλίψη. Πέρασε μέσα ἀπό τούς τάφους τῶν κεκοιμημένων, σκορπίζοντας τά ἄνθη τῆς αἰωνιότητας.
ΙΙ
Βεβαίως γνωρίζουμε καλά τίς δυσκολίες αὐτῆς τῆς ζωῆς. Στόν κόσμο ὑπάρχουν ἀδικία καί πόλεμοι, φτώχεια καί βάσανα, ἀσθένειες καί θάνατος, πού συχνά μποροῦν νά ὁδηγήσουν τούς ἀνθρώπους σε απόγνωση.
Ὁ ἐγωισμός καί ἡ ἀπληστία ἔχουν δηλητηριάσει καί παραμορφώσει τίς σχέσεις μεταξύ τῶν ἀνθρώπων, ἀποξενώνοντάς καί ἀπομονώνοντας τόν ἕνα ἀπό τόν ἄλλον.
Ἠ ἀπομάκρυνση ἀπό τίς ἀξίες, ἀπό τήν ἀγάπη, τή δικαιοσύνη, τή συμπόνια καί ἰδιαίτερα ἀπό τήν παρουσία του Θεού στήν καθημερινή μας ζωή, δημιουργεῖ ἕνα πνευματικό σκοτάδι, θολώνοντας τόν ἀνθρώπινο νοῦ καί συγχέοντας τό νόημα τῆς ζωής.
Τό πνευματικό σκοτάδι εἶναι τό μεγαλύτερο εμπόδιο για τήν εἴσοδο στήν ἀληθινή ζωή καί τή λύτρωση.
Ἀλλά ὅσο μεγαλύτερο εἶναι τό σκοτάδι, τόσο περισσότερο εἶναι ἀναγκαῖο τό φῶς. Αὐτή τήν ἁγία ἡμέρα, ὅλοι είμαστε καλεσμένοι νά συμμετάσχουμε σέ αὐτή τή χαρά, διότι μόνον ὅταν βιώνουμε στή ζωή μας τό λυτρωτικό φῶς τῆς Ἀναστάσεως, ἡ ὕπαρξή μας μπορεῖ νά μεταμορφωθεῖ καί νά φτάσει στήν πληρότητά της.
Ἔχουμε τή βεβαιότητα ὅτι ἡ ἀγάπη Του εἶναι ἰσχυρότερη ἀπό τό μίσος, ἡ ζωή ἐν Αὐτῷ, ἰσχυρότερη ἀπό τόν θάνατο καί ἐλπίδα μας στόν Χριστό ἰσχυρότερη ἀπό τήν ἀπόγνωση. Αὐτός εἶναι ἡ ἐλπίδα μας «οἱ δὲ ὑπομένοντες τὸν Κύριον ἀλλάξουσιν ἰσχύν, πτεροφυήσουσιν ὡς ἀετοί, δραμοῦνται καὶ οὐ κοπιάσουσι, βαδιοῦνται καὶ οὐ πεινάσουσιν» (Ἠσ. 40:31).
Ἄν λάμψει τό φῶς τῆς ἀναστάσεως στή ζωή μας, τότε καί οἱ ἀνθρώπινες σχέσεις θά φωτιστοῦν.
Ἔχουμε δημιουργηθεῖ ὡς κοινωνικά ὄντα καί εἴμαστε προορισμένοι γιά νά ζοῦμε σέ κοινωνία ὁ ἕνας μέ τόν ἄλλον καί νά βοηθάμε ὁ ἕνας τόν ἄλλον, σεβόμενοι τήν ἀξιοπρέπεια κάθε ανθρώπινου προσώπου, ἰδιαίτερα τῶν ἀνθρώπων σέ ἀνάγκες καί δυσκολίες. Οἱ θυσίες ὅπως καί ἡ θεραπεία δέν εἶναι εὔκολες, ἀλλά εἶναι ἀπαραίτητες.
Διότι, ἄν δέν βιώσουμε τόν πόνο τοῦ Σταυροῦ, δέν θά βιώσουμε ούτε τή χαρά, τή ζωή καί τό φῶς τῆς Ἀναστάσεως.
ΙΙΙ
Ἀγαπητοί αδελφοί και αδελφές,
κατά τη περίοδο του Πάσχα ψάλλουμε: «δράμετε καί τῷ κόσμῳ κηρύξατε, ὡς ἠγέρθη ὁ Κύριος, θανατώσας τόν θάνατον ὅτι ὑπάρχει Θεοῦ Υἱός, τοῦ σῴζοντος τό γένος τῶν ἀνθρώπων».
Ἵσως σήμερα, περισσότερο ἀπό ποτέ, ο κόσμος μας χρειάζεται τό μήνυμα τοῦ Πάσχα, διότι ἡ Ἀνάσταση δέν εἶναι ἁπλῶς ἕνα γεγονός τοῦ παρελθόντος, ἀλλά μία συνεχής πνευματική ἐμπειρία για κάθε ἐποχή, για κάθε γενιά καί για κάθε ἄνθρωπο.
Ἡ Ἀνάσταση τοῦ Χριστοῦ δίνει ἐλπίδα, φῶς καί χαρά στή ζωή μας και δέν μᾶς ἀφήνει νά πνιγοῦμε στό πέλαγος τῆς θλίψεως. Ὅσο δύσκολα καί ἄν εἶναι τά προβλήματά μας, μᾶς ὑπόσχεται ἕνα ἐντελῶς διαφορετικό μέλλον.
Ἡ Ἀνάσταση τοῦ Χριστοῦ δέν εἶναι ἕνα γεγονός καί ἕνας ἑορτασμός πού ἀφορᾶ μόνον σέ Αὐτόν, ἀλλά καί σέ ὅλους ἐμᾶς, διότι μᾶς ἔκανε μετόχους τῆς Ἀναστάσεώς Του, μέ τήν πληρότητα τῆς ἀνθρωπίνης φύσεώς του.
Ἡ Ἀνάστασή Του ἀγγίζει καί μεταμορφώνει ὅλους τούς ἀνθρώπους, καθώς προσφέρει στήν ἀνθρώπινη ὕπαρξη μιά νέα ζωή καί γίνεται ὁ δείκτης τῆς τελικής ὁλοκλήρωσης τῆς ἀνθρώπινης φύσεώς μας.
«Αὐτός πού σήμερα ἀναστήθηκε θά μέ ἀνανεώσει στό πνεῦμα καί θά μέ ἐνδύσει μέ τόν καινόν ἄνθρωπο» – ὑπογραμμίζει ὁ Ἅγιος Γρηγόριος ὁ Θεολόγος: «Ἀναστάσεως ἡμέρα, καὶ λαμπρυνθῶμεν τῇ πανηγύρει, καὶ ἀλλήλους περιπτυξώμεθα. Εἴπωμεν ἀδελφοί, καὶ τοῖς μισοῦσιν ἡμᾶς· Συγχωρήσωμεν πάντα τῇ Ἀναστάσει, καὶ οὕτω βοήσωμεν· Χριστὸς ἀνέστη ἐκ νεκρῶν, θανάτῳ θάνατον πατήσας, καὶ τοῖς ἐν τοῖς μνήμασι, ζωὴν χαρισάμενος».
Μέ ἀγάπη Ἀναστάντος Χριστοῦ,
†Ἰωάννης
Ἀρχιεπίσκοπος Τιράνων, Δυρραχίου καί πάσης Ἀλβανίας
