εν υπάρχει κοινότητά μας στον ελλαδικό χώρο που να μην έχει δημιουργήσει την δική της Αδελφότητα. Μερικές κουβαλούν το όνομα της κοινότητάς τους, μερικές άλλες βαπτισμένες μ' ένα όνομα που έχει σχέση με την κοινότητα. Μέχρι εδώ όλα εντάξει. Πέρα, όμως, από τους στόχους και τα καθήκοντα που περιλαμβάνει το πρόγραμμα και το καταστατικό της Αδελφότητας, υπάρχουν και άλλα πλεονεκτήματα, που ίσως να φαίνονται δευτερεύοντα, αλλά είναι σημαντικά όπως, οι συναντήσεις, οι γνωριμίες, οι ενημερώσεις...
Υπάρχουν Αδελφότητες αξιοπρεπές, λειτουργικές και κυρίως μαχόμενες και συνδεδεμένες με τη δική τους γενέτειρα, με τον δικό τους χώρο. Ενδιαφέρονται, νοιάζονται, προσφέρουν.
Στο γραπτό αυτό θ' αναφερθούμε σε μία απ' αυτές: στην Αδελφότητα Αλυκιωτών, του Δήμου Φοινίκης.
Ιδρυθείσα το 2002 έχει μια πλούσια ιστορία, μα και μια πλούσια προσφορά. Η Συντονιστική της Επιτροπή, με πρόεδρο τον ακούραστο και μαχόμενο Μιχάλη Γιώτη συνεδριάζει τακτικά. Το πρωταρχικό τους μέλημα η προσφορά τους για τη γενέτειρα, για τον τόπο τους. Και τα προβλήματα του τόπου είναι πολλά. Ο φωτισμός, η οδοποιία, το πόσιμο νερό, η βοήθεια προς τις άπορες οικογένειες κ ά.
Πάνω από 250.000 δραχμές βοήθησε η Αδελφότητά στην ανακαίνιση του δρόμου Αλύκο-Ραχούλα στα πρώτα χρόνια της ίδρυσής της. Γύρω στα 3 εκατομμύρια λεκ και 1600 ευρώ για το φωτισμό της κοινότητας και την ανακαίνιση των εσωτερικών δρόμων. Ενάμιση εκατομμύριο λεκ για την περίφραξη του νεκροταφείου. 400 ευρώ στην αγορά μετασχηματιστή. Με την μέριμνα και βοήθειά της Αδελφότητας, αγοράζοντας του υδροσωλήνες, εφοδιάστηκε με πόσιμο νερό μια συνοικία.
Με δική τους επέμβαση ο Δήμος Δάφνης χορήγησε στην κοινότητα Αλύκο 22 κάδους απορριμμάτων.
Ήταν η δική τους πρωτοβουλία και η διαρκή επικοινωνία του προέδρου της Αδελφότητας με την Αρχιεπισκοπή ώστε ο ίδιος ο Αρχιεπίσκοπος Τιράνων και πάσης Αλβανίας, Αναστάσιος, να κατέβει στο Αλύκο, να δει από κοντά ο οικόπεδο και να δώσει το πράσινο φως για την ανέγερση του Ιερού Ναού «Τεσσαράκοντα Μαρτύρων», ένα στολίδι σήμερα στο χωριό.
Από την ημέρα της θεμελίωσης παρακολουθούσαν από κοντά και ήταν σε διαρκή επικοινωνία με την εκκλησιαστική επιτροπή, την Μητρόπολη Αργυροκάστρου και την Αρχιεπισκοπή.
Με την δική τους παράκληση έγινε δυνατόν ώστε ο Μακαριώτατος να παρευρεθεί ο ίδιος στην πρώτη επίσημη λειτουργία και να κάνει τα Θυρανοίξια του Ιερού Ναού, καθώς και μια δεύτερη φορά τα εγκαίνια του Ναού, όπου η μέρα μετατράπηκε σε μέρα γιορτής και λόγω της απονομής του τίτλου «Επίτιμος Δημότης Επαρχίας Αλύκου» του Αρχιεπισκόπου.
Με την δική τους συμβολή και ενδιαφέρον έγινε ο εσωτερικός εξωραϊσμός: αγιογραφίες κι άλλα ιερά σκεύη. Μόνον ο πολυέλαιος κόστισε 5400 ευρώ,
Σειρά έδωσαν στην εκκλησία της Αγίας Παρασκευής. Κι αυτή της ενορίας τους. Με δωρεές των μελών της Αδελφότητας και γύρω στα 1600 ευρώ του ταμείου, έκαμαν ριζικές αλλαγές στην εκκλησία τους. Υπάρχει ισολογισμός. Όλα με διαφάνεια.
Τρεις φορές η συντονιστική επιτροπή έστειλε φαρμακευτικό υλικό για τους ασθενείς υπερήλικους και ιδίως εν καιρώ πανδημίας του κορονοϊού.
Θα 'ρθουνε στο χώρο τους να τιμήσουν και να γλεντήσουν όταν γιορτάσουν οι Άγιοι της ενορίας τους. Τον Δεκαπενταύγουστο η Πλατεία «Κύπρος» φουντώνει κυριολεκτικά.
Η επικοινωνία του πρόεδρου Μιχάλη Γιώτη με τον Κοινοτάρχη γίνεται σε τακτά χρονικά διαστήματα. Ενημερώνονται για το καθετί, ώστε να μπορούν να συμβάλλουν στη λύση των προβλημάτων. Ίσως είναι το ενδιαφέρον αυτό που η κοινότητα του Αλύκου έχει ζωντάνια, δεν έχει μείνει από κόσμο.
Άριστη είναι και η επικοινωνία και οι σχέσεις με το Δήμο Φοινίκης και τον Δήμαρχο Χρήστο Κίτσιο. Κατ' αυτόν τον τρόπο, με τη βοήθεια του δήμου και τη μέριμνα της Αδελφότητας τελείωσε η χαρτογράφηση των περιουσιών στην κοινότητά τους. Με 100μ3 μπετό μπετόστρωσαν δύσκολα σημεία στους εσωτερικούς δρόμους. Τοποθετήθηκαν δύο μετασχηματιστές για την ενίσχυση της ηλεκτρικής ενέργειας, Υπό υλοποίηση βρίσκεται η ανακαίνιση του σχολείου του Αλύκου.
Ασφαλώς που δεν αμελεί η Αδελφότητα και τις πολιτισμικές της δραστηριότητες στον ελλαδικό χώρο με την κοπή της παραδοσιακής πίτας, με παρουσιάσεις βιβλίων, απονομή τιμητικών διακρίσεων κλπ.
Ακριβώς τέτοιου είδους αδελφότητες έχει ανάγκη σήμερα ο βορειοηπειρωτικός χώρος. Που να μην προτειχίζουν αλλά να γκρεμίζουν τείχους. Ο Βορειοηπειρώτης να μην γίνει σφυγίνας αλλά να μεροληπτεί και να νοιάζεται για την τύχη αυτού του τόπου.
Η Αδελφότητα του Αλύκου, με κέντρο την Αθήνα, είναι ένα παράδειγμα προς μίμηση.
Βαγγέλης Παπαχρήστος /sfeva.gr