Οι πολιτικές και γεωστρατηγικές εξελίξεις, η έντονη και αμφίρροπη διπλωματική σκακιέρα, καθώς και οι απρόσμενες επιπτώσεις στην παγκόσμια και περιφερειακή οικονομία, θέτουν αναπόφευκτα το παρακάτω ερώτημα:
-Είναι προστατευόμενα τα μέλη της Εθνικής Ελληνικής Μειονότητας στην Αλβανία;-Εάν ναι, σε τι βαθμό είμαστε προστατευμένοι;
-Εάν όχι, από ποιον και γιατί κινδυνεύουμε;
Για να δώσει κανείς απάντηση σε αυτό το ερώτημα, υπάρχουν , τουλάχιστον, δεκάδες επιχειρήματα και αντεπιχειρήματα. Είναι να εφησυχάσει κανείς ,όταν ακούει " Γέφυρα Φιλίας Ελλάδας - Αλβανίας", " Πρότυπο συμβίωσης με τον αλβανικό λαό;" και ούτω καθεξής; Είναι να ανησυχήσει κανείς, όταν ακούει " Ο εχθρός παραμένει εχθρός" , " Μην πιστεύετε στην υποτιθέμενη σύγχρονη ευρωπαϊκή πορεία, αλλά να ακούτε μόνο στην αυτοαποκαλούμενη εμπόλεμη ιστορία", καθώς και τις εξάρσεις ακραίων στοιχείων από όλες τις πλευρές των συνόρων;
Αναμφίβολα, οι επανειλημμένες δηλώσεις από πλευράς της επίσημης Αθήνας στα " περί εγγυήσεων προστασίας της Εθνικής Ελληνικής Μειονότητας" λειτουργούν θετικά και είναι μία δόση ανακούφισης στον κόσμο μας. Επίσης, οι προσπάθειες ένταξης στην Ευρωπαϊκή Ένωση από πλευράς των επισήμων Τιράνων, επικροτούνται ανεπιφύλακτα από τα μέλη της Εθνικής Ελληνικής Μειονότητας.
Είναι , όμως, αρκετά αυτά , ώστε να μην υπάρχει ανασφάλεια στο άμεσο κι εγγύς μέλλον στα χωριά και στις περιοχές μας; Εάν όχι, τι πρέπει να προσφέρουν άλλο η Αθήνα και τα Τίρανα, η πολιτική και οι πολιτικοί μας;
Εντούτοις, είναι γεγονός πως η περίπλοκη και η εθνο-ιδεολογική ανασφάλεια, στην πλειοψηφία του κόσμου μεταφράζεται ,ως οικονομική κρίση και ανθρώπινη τραγωδία. Διότι, τα νοικοκυριά είναι πλέον πιο φτωχά και οι κοινωνικές πληγές στα χωριά μας μεγαλώνουν. Διότι, το εκλογικό σώμα πλέον, όλο και λιγότερο έχει εμπιστοσύνη στους θεσμούς, στους αιρετούς ,στα κόμματα και στις παρατάξεις. Διότι, η επιλογή του λιγότερου κακού μπροστά από την εκάστοτε κάλπη, πρέπει να πάρει τέλος. Διότι, για του λόγου του αληθές παραμένουν ακόμη δυσεύρετα τα νέα στελέχη ,τα οποία θα μπορέσουν να κερδίσουν την εμπιστοσύνη του κόσμου.
Οπότε, χθες κι όχι σήμερα, πρέπει να συγκροτηθεί το Ενιαίο Μέτωπο για την καταπολέμηση της Ανασφάλειας στο χώρο της Εθνικής Ελληνικής Μειονότητας. Ένα Μέτωπο ,στο οποίο πρέπει να πρωτοστατήσει η Αθήνα και να συμπαρασταθούν τα Τίρανα. Ένα Μέτωπο, που πρέπει να υποχρεώσει τους πολιτικούς παράγοντες του τόπου μας ν' αφήσουν στο χρονοντούλαπο τους μεσαιωνικούς εγωισμούς και να συνεργαστούν έστω και " με το έτσι θέλω"...
Ουδέποτε δεν μπορούμε να εξαλείψουμε την ανασφάλεια στον κόσμο μας, εάν δεν καταπολεμήσουμε τη φτώχεια και δεν ενισχύσουμε οικονομικά όλα τα νοικοκυριά. Κυρίως , όμως, τους παρήλικες και τις ασθενέστερες οικονομικά ομάδες.
Μπορεί στον κόσμο να βλέπουμε μία άμιλλα μεταξύ των κρατών και κυβερνήσεων, όσον αφορά τις δαπάνες στον εξοπλισμό, αλλά στην τοπική μας κοινωνία οφείλουμε να εξασφαλίσουμε κονδύλια για υγεία και παιδεία. Μπορεί στον κόσμο να μιλούν για θύματα και κρούσματα, για νικητές και ηττημένους πολέμων, αλλά εμείς στον τόπο μας οφείλουμε να απαγορεύσουμε στιγμές και σκηνές με χωριά που αδειάζουν εξ' ολοκλήρου ή σπίτια που τους έχει σκουριάσει η κλειδωνιά στην εξώπορτα...
Εν κατακλείδι, η προστασία της Εθνικής Ελληνικής Μειονότητας, δεν είναι μόνο πνεύμα και θεωρίες, αλλά πράξεις και πρωτοβουλίες...
Αναμφίβολα, οι επανειλημμένες δηλώσεις από πλευράς της επίσημης Αθήνας στα " περί εγγυήσεων προστασίας της Εθνικής Ελληνικής Μειονότητας" λειτουργούν θετικά και είναι μία δόση ανακούφισης στον κόσμο μας. Επίσης, οι προσπάθειες ένταξης στην Ευρωπαϊκή Ένωση από πλευράς των επισήμων Τιράνων, επικροτούνται ανεπιφύλακτα από τα μέλη της Εθνικής Ελληνικής Μειονότητας.
Είναι , όμως, αρκετά αυτά , ώστε να μην υπάρχει ανασφάλεια στο άμεσο κι εγγύς μέλλον στα χωριά και στις περιοχές μας; Εάν όχι, τι πρέπει να προσφέρουν άλλο η Αθήνα και τα Τίρανα, η πολιτική και οι πολιτικοί μας;
Εντούτοις, είναι γεγονός πως η περίπλοκη και η εθνο-ιδεολογική ανασφάλεια, στην πλειοψηφία του κόσμου μεταφράζεται ,ως οικονομική κρίση και ανθρώπινη τραγωδία. Διότι, τα νοικοκυριά είναι πλέον πιο φτωχά και οι κοινωνικές πληγές στα χωριά μας μεγαλώνουν. Διότι, το εκλογικό σώμα πλέον, όλο και λιγότερο έχει εμπιστοσύνη στους θεσμούς, στους αιρετούς ,στα κόμματα και στις παρατάξεις. Διότι, η επιλογή του λιγότερου κακού μπροστά από την εκάστοτε κάλπη, πρέπει να πάρει τέλος. Διότι, για του λόγου του αληθές παραμένουν ακόμη δυσεύρετα τα νέα στελέχη ,τα οποία θα μπορέσουν να κερδίσουν την εμπιστοσύνη του κόσμου.
Οπότε, χθες κι όχι σήμερα, πρέπει να συγκροτηθεί το Ενιαίο Μέτωπο για την καταπολέμηση της Ανασφάλειας στο χώρο της Εθνικής Ελληνικής Μειονότητας. Ένα Μέτωπο ,στο οποίο πρέπει να πρωτοστατήσει η Αθήνα και να συμπαρασταθούν τα Τίρανα. Ένα Μέτωπο, που πρέπει να υποχρεώσει τους πολιτικούς παράγοντες του τόπου μας ν' αφήσουν στο χρονοντούλαπο τους μεσαιωνικούς εγωισμούς και να συνεργαστούν έστω και " με το έτσι θέλω"...
Ουδέποτε δεν μπορούμε να εξαλείψουμε την ανασφάλεια στον κόσμο μας, εάν δεν καταπολεμήσουμε τη φτώχεια και δεν ενισχύσουμε οικονομικά όλα τα νοικοκυριά. Κυρίως , όμως, τους παρήλικες και τις ασθενέστερες οικονομικά ομάδες.
Μπορεί στον κόσμο να βλέπουμε μία άμιλλα μεταξύ των κρατών και κυβερνήσεων, όσον αφορά τις δαπάνες στον εξοπλισμό, αλλά στην τοπική μας κοινωνία οφείλουμε να εξασφαλίσουμε κονδύλια για υγεία και παιδεία. Μπορεί στον κόσμο να μιλούν για θύματα και κρούσματα, για νικητές και ηττημένους πολέμων, αλλά εμείς στον τόπο μας οφείλουμε να απαγορεύσουμε στιγμές και σκηνές με χωριά που αδειάζουν εξ' ολοκλήρου ή σπίτια που τους έχει σκουριάσει η κλειδωνιά στην εξώπορτα...
Εν κατακλείδι, η προστασία της Εθνικής Ελληνικής Μειονότητας, δεν είναι μόνο πνεύμα και θεωρίες, αλλά πράξεις και πρωτοβουλίες...
Χρηστάκης Τζιάς
