Ερωτήματα που πρέπει να μας προβληματίσουν
Γράφει ο Αντώνης Μπέζας*
Η στατιστική υπηρεσία των Σκοπίων ανακοίνωσε πριν από λίγες ημέρες τα οριστικά αποτελέσματα της απογραφής που πραγματοποιήθηκε στη γειτονική χώρα τον περασμένο Σεπτέμβριο, μετά από 20 χρόνια. Τα στοιχεία δημιουργούν ερωτήματα σε σχέση μ' αυτούς που αυτοπροσδιορίζονται Έλληνες ή Βλάχοι που πρέπει να μας προβληματίσουν.
Στο πλαίσιο της γενικής μείωσης του πληθυσμού κατά 10%, ο αριθμός των Βλάχων είναι επίσης μειωμένος από την προηγούμενη απογραφή του 2002, και ως ποσοστό αλλά και σε απόλυτο νούμερο. Περίπου 10.100 άτομα (0,50%) δήλωσαν Βλάχοι στην παλιά απογραφή ενώ στην τελευταία 8.700 άτομα (0,47%) περίπου.
Αυτοί που δήλωσαν Έλληνες είναι ελάχιστοι, 294 άτομα ή 0,02% έναντι 422 στην απογραφή του 2002. Πως θα μπορούσε άλλωστε να γίνει διαφορετικά με το εχθρικό κλίμα που υπάρχει εναντίον της Ελλάδας; Πόσο εύκολο είναι σε μια τέτοια χώρα να δηλώνει κανείς Έλληνας; Μήπως αυτοί οι ελάχιστοι που δηλώνουν Έλληνες είναι όσοι «κρατάνε» ακόμη γερά και δεν έχουν αλλοιωθεί από πλευράς εθνικότητας από το σλάβικο στοιχείο ή απλά δεν φοβούνται και αρνούνται να «παραδώσουν» την ελληνικότητά τους;
Από την πρώτη στιγμή που με τη διάσπαση της Γιουγκοσλαβίας δημιουργήθηκε το κράτος των Σκοπίων, θεσπίστηκε στοχευμένα «βλάχικη μειονότητα» και «βλάχικη γλώσσα» (απονέμονται μάλιστα και πτυχία της) ώστε να αποκοπούν οι Βλάχοι από την ελληνική καταγωγή τους.
Μήπως βλαχόφωνοι με συνείδηση της ελληνικής τους ταυτότητας (κατά)πιέζονται και δηλώνουν από φόβο Μακεδόνες ή απλά Βλάχοι; Μήπως από την εποχή της Γιουγκοσλαβίας έχει καλλιεργηθεί στους Βλάχους των Σκοπίων η πεποίθηση ότι δεν είναι Έλληνες;
Είναι χαρακτηριστικό ότι σύμφωνα με τη συγκεκριμένη απογραφή -που η Βουλγαρία μέσω του Υπουργείου Εξωτερικών αμφισβήτησε την 1η Απριλίου το αποτέλεσμά της- στο Κρούσοβο που ήταν στο παρελθόν έδρα του επισκόπου Πρεσπών και Αχριδών, σε συνολικό πληθυσμό 9.002 ατόμων, Μακεδόνες δήλωσαν 4.487 άτομα (50%), Αλβανοί 2.809 (31,2%) και Βλάχοι μόνο 884 άτομα (9,8%), όταν οι βλαχόφωνοι της περιοχής εκτιμάται ότι ανέρχονται σήμερα στο 25% περίπου του πληθυσμού της.
Μήπως η Ελλάδα δεν βρέθηκε ποτέ κοντά στους Βλάχους για να τους στηρίξει και να ενδιαφερθεί για τα θέματα της εκπαίδευσης, της υγείας, της θρησκευτικής ελευθερίας και της καθημερινής τους επιβίωσης αλλά τους άφησε βορά στις διάφορες προπαγάνδες; Τόσες ΜΚΟ υπάρχουν με απίθανα αντικείμενα και σκοπούς, δεν θα μπορούσε να υπάρξει αντίστοιχη γι' αυτούς τους ανθρώπους;
Μήπως, τέλος, η ίδια έλλειψη ενδιαφέροντος υπάρχει και για τους βλαχόφωνους Έλληνες της Αλβανίας και θα τη βρούμε μπροστά μας, με διαφορετικό τρόπο, στην επικείμενη γενική απογραφή του Οκτωβρίου;
*πρώην Υφυπουργός και Βουλευτής Θεσπρωτίας
