Έφυγε από τη ζωή ο δάσκαλος και συγγραφέας, ο φυλακισμένος και αγωνιστής για τα δίκαια του Βορειοηπειρωτικού Ελληνισμού, σε ηλικία 93 ετών, Ανδρέας Τσάκας. Η κηδεία του έγινε στην πόλη των Αγίων Σαράντα, δίνοντάς του τον τελευταίο αποχαιρετισμό πλήθος φίλων και συγγενών.
Στον επικήδειό του ειπώθηκε:Γεννήθηκε στο Κωτσάτι της Κάτω Λεσινίτσας των Αγίων Σαράντα. Μετά τις παιδαγωγικές του σπουδές υπηρέτησε δάσκαλος σε διάφορα σχολεία στα χωριά του Βούρκου και στην πόλη των Αγίων Σαράντα, διδάσκοντας την ελληνική γλώσσα. Δε γλύτωσε την τιμωρία από το δικτατορικό σύστημα και φυλακίστηκε με την παράλογη κατηγορία της «ταραχής και της προπαγάνδας», βιώνοντας άδικα τη φυλακή κόλαση του Σπάτς.
Ο Ανδρέας συνεργάστηκε στις εφημερίδες «Λαϊκό Βήμα» και άνω από 10 χρόνια στην τρίγλωσση εφημερίδα «Το όραμα», όπου μαζί με την εφημερίδα ταξίδεψαν σε πολλές χώρες και τα δικά του άρθρα, και η οποία του απένειμε ειδικό βραβείο, για την πολύτιμη συμβολή του στην απεικόνιση θεμάτων που ανήκαν στην Ε.Ε. Μειονότητα
Ο Ανδρέας, με τα γραπτά και το αθάνατο βιβλίο του «Το χρονικό της πολύχρονης τραγωδίας της Βορείου Ηπείρου»,- ως ένα χρονικό της μοίρας της Μειονότητας στην Αλβανία- αναγνωρίστηκε ως η πένα της δίωξης στην κομμουνιστική δικτατορία και η πένα της ενσωμάτωσης ιδεών και αξιών στην ανοιχτή κοινωνία δεκαετιών αλβανικής δημοκρατίας.
Ο Ανδρέας είναι χαραγμένος στη μνήμη πολλών γενεών ως ένας αγαπημένος δάσκαλος από τους εκατοντάδες μαθητές του, ως σεβάσμιος από τους κατοίκους των κοινοτήτων όπου υπηρέτησε. Ακόμα και όταν του στέρησαν το δικαίωμα της διδασκαλίας, διατήρησε ανέπαφη την αξιοπρέπεια και την προσωπικότητα του σε σχέση με τους ανθρώπους. Δεν αντανακλά μίσος, αλλά υπηρέτησε σε όλη του τη ζωή τις φιλοδοξίες της ένταξης και συνύπαρξης μεταξύ κοινοτήτων με διαφορετικές θρησκευτικές, πολιτιστικές και περιφερειακές πεποιθήσεις.
Ήταν πρότυπο ενός στοργικού ανθρώπου, ενός εργαζόμενου που βοήθησε όσο μπορούσε να ξεπεραστούν τα προβλήματα των ανθρώπων.
Φεύγει από τη ζωή αφήνοντας στα παιδιά του Θανάση, Νίκο και Μάνθο, το πιο πολύτιμο δώρο, το παράδειγμα ενός δυνατού άντρα, ενός καταρτισμένου διανοούμενου κι ενός εργατικού ανθρώπου που αντιμετώπισε τη ζωή όπως είναι και παρέμεινε ο ίδιος. Φεύγει αφήνοντας πίσω του τη μνήμη ενός καλού ανθρώπου που σέβεται η κοινωνία, ενός αγωνιστή για τα ανθρώπινα και τα δίκαια των μειονοτήτων.
Αιωνία η μνήμη του και καλό παράδεισο.
Βαγγέλης Παπαχρήστος
