Η έναρξη του νέου εκκλησιαστικού έτους εορτάστηκε με πνεύμα ελπίδας και αισιοδοξίας στην Ορθόδοξη Εκκλησία της Αλβανίας, ένα πνεύμα ελπίδας και αισιοδοξίας, που από την πρώτη στιγμή της παρουσίας του εκεί καλλιεργεί ο Αρχιεπίσκοπος Αναστάσιος, ανεξάρτητα από τις συνθήκες.
Κάθε 1η Σεπτεμβρίου, και όχι κάθε πρώτη Ιανουαρίου (κοσμική Πρωτοχρονιά), ξεκινάει το νέο έτος για την Εκκλησία. Πρόκειται για τη λεγόμενη Αρχή της Ινδίκτου, που καθιερώθηκε από τον Μ. Κωνσταντίνο και εορτάζεται έως τις ημέρες μας.
Ο Μητροπολίτης Κορυτσάς Ιωάννης στο κήρυγμά του για την αρχή του νέου εκκλησιαστικού έργου τόνισε ότι η υποδούλωση στο άψυχο και υλιστικό πρόγραμμα, χωρίς πνεύμα και πνοή ανώτερης ζωής είναι ο κίνδυνος.
Κατά την αρχή της Ινδίκτου ο πολύς κόσμος δεν ανταλλάσσει ευχές, όπως την Πρωτοχρονιά, και ενδεχομένως να μη γνωρίζει ακόμη ακόμη και το γεγονός, αλλά το νέο εκκλησιαστικό έτος, είναι μια ευκαιρία να αλλάξουμε πνευματικά, δηλαδή να γίνουμε καλύτεροι.
Να μην μείνουν όλα παλαιά, παμπάλαια μέσα μας, με την ίδια μορφή, με την ίδια τάξη, με την ίδια κίνηση, με την ίδια κατάληξη, αλλά να πάρουν αναγεννητική μορφή και ζωή.
Να έρθει κάτι ανώτερο στην ψυχή μας, να καταλάβουμε το νόημα της ζωής μας, καταλαβαίνοντας και επαναπροσδιορίζοντας τον εαυτό μας. «Είχα βαρεθεί τη ζωή», έλεγε ένας μεσήλικας, στο Νοσοκομείο, όπου νοσηλευόταν, μετά από καρδιακό επεισόδιο, μιλώντας για τον εαυτό του.
Και πρόσθεσε: «Τώρα κατάλαβα την αξία της». Και το πρόσωπό του φωτίστηκε σαν να έκανε μια μεγάλη ανακάλυψη.
Πρέπει να φτάσουμε στην οδυνηρή εμπειρία της αρρώστιας για να αναζητήσουμε το «ρήμα» και το νήμα της ζωής; Έτσι, το να βελτιωθούμε κατά το πνεύμα εξαρτάται από εμάς.
Το νέο του κάθε εκκλησιαστικού έτους βρίσκεται στα χέρια, στη διάθεση και την προθυμία μας.Αν είναι νέες οι σκέψεις μας, νέες οι αποφάσεις μας, αποκομμένες από το κακό.
Αν μεταμορφωθούμε και από παλιοί άνθρωποι, παλιάνθρωποι, γίνουμε καινούργιοι, νεάνθρωποι, και στραφούμε σταθερά, γενναία και αποφασιστικά προς το Θεό.
Αν μεταμορφώσουμε και εξευγενίσουμε και εξαγνίσουμε το μέσα μας.Τότε, ναι, μαζί με τη νεοποίηση και ανακαίνιση και αναγέννησή μας, το εκκλησιαστικό έτος, που ήρθε, γίνεται και αυτό νέο και, επιπλέον, σωτήριο.
Ας διαλέξουμε πως θα ζήσουμε το νέο εκκλησιαστικό έτος. Αν ζήσουμε ως ξένοι στο Θεό και φίλοι του κόσμου, χλιαροί, δυσκίνητοι, απρόθυμοι και αμελείς στον πνευματικό μας δρόμο, τότε τα πάντα μένουν στάσιμα και βουρκωμένα.
Αν ζήσουμε ως πιστοί στο Θεό, αξιοποιώντας τις ημέρες, τις ώρες και τα λεπτά, για να σκεφτόμαστε, να εργαζόμαστε και να αισθανόμαστε τα έργα του Θεού, τότε όλα ανανεώνονται και μεταλλάσσονται.
Μας συμφέρει για άπειρους λόγους να ξεφύγουμε από την παλαιότητα, να προχωρήσουμε μπροστά. Και τότε νέοι εμείς στην ψυχή και στη ζωή θα ζήσουμε ένα φωτεινό εκκλησιαστικό έτος. Ας ξεκινήσουμε τη φωτεινή και ανοδική πορεία χωρίς καθυστέρηση.
Οι αγωνιζόμενοι τον αγώνα της πίστης ήταν ανέκαθεν κάτι το διαφορετικό. Ξεχώριζαν, και πρέπει να ξεχωρίζουν και σήμερα, ως προς το ποιόν τους. Ήταν, και πρέπει να είναι και σήμερα, χαριτωμένοι άνθρωποι, εξαγνισμένοι, αξιοζήλευτοι.
Αυτή, λοιπόν, τη μεταμόρφωση και ευλογημένη μεταβολή, ας ποθήσουμε όλοι κατά το νέο εκκλησιαστικό έτος. Και θα μας δοθεί αυτή με τη δύναμη και τη χάρη της απολυτρωτικής δύναμης του Σταυρού, η οποία γι' αυτόν ακριβώς το σκοπό προσφέρθηκε.
Και η θέλησή μας να στρέφεται προς την αρετή και την εφαρμογή του θείου θελήματος. Αυτό θα πει «καινή κτίση». Δηλαδή, να συμμορφώνουμε τη ζωή μας προς το πρότυπο του Χριστού και να γινόμαστε όλο και περισσότερο όμοιοί του.
Κυρίαρχος ο χρόνος. Οι χτύποι του εκκρεμούς, τα ρολόγια και τα ημερολόγια ρυθμίζουν και μηχανοποιούν τη ζωή μας. Οι σύγχρονοι άνθρωποι κινούμαστε μέσα στα στενά πλαίσια του τεχνολογικού προγραμματισμού, του ίντερνετ και των κομπιούτερς. Μια ζωή μονότονη, μηχανοποιημένη, πιεστική, αγχωτική. Φυσικά δεν μας φταίνε τα ρολόγια και τα προγράμματα. Μας φταίει πρωτίστως ο εαυτός μας.
Σε επαγρύπνηση βρίσκονται οι πολλοί, για να μη χάσουν την ευκαιρία της κατάλληλης στιγμής. Οι ευκαιρίες, σκέφτονται δεν έρχονται κάθε ημέρα και αν τις χάσεις, ίσως τις έχασες για πάντα.
Είναι, όμως, το ίδιο ανεπτυγμένες και οι κεραίες της ψυχής, για να πιάνουν τις μοναδικές ευκαιρίες της πνευματικής προόδου, της ηθικής ανακαίνισης και του ψυχικού καθαρμού. Τις δεχόμαστε; Τις αξιοποιούμε; Συλλαμβάνουμε την αξία και τη σημασία τους;
Τώρα είναι ο κατάλληλος καιρός. Τώρα είναι η μεγάλη ευκαιρία, η πιο σημαντική της ζωής μας. Μην την αφήνουμε αναξιοποίητη, γιατί δεν γνωρίζουμε αν μας ξαναπαρουσιαστεί. Τώρα είναι η αποφασιστική ώρα, που θα καθορίσει την πορεία και το μέλλον μας. Μια ώρα, μια χρονική στιγμή, ξεπερνάει τα χρονικά όρια και παίρνει διαστάσεις ατελείωτες.
Ποια είναι αυτή η ώρα; Είναι η ώρα της μεγάλης επιστροφής στη συνείδησή μας. Ο χρόνος ανοίγει μπροστά μας ένα νέο στάδιο αγώνων, κυρίως εσωτερικών. Μας καλεί να ασκούμε "βία" πάνω μας για να νικούμε τα πάθη μας και τα άνομα θελήματά μας και να νεκρώνουμε τις άρρωστες επιθυμίες μας.
Του π. Ηλία Μάκου
