Το Συμβούλιο Σύνδεσης ΕΕ – Αλβανίας, που συνεδρίασε πριν από λίγες ημέρες υπό την προεδρία του κ. Μπορέλ και του Έντι Ράμα, χαιρέτισε την πρόοδο της Αλβανίας και τη συμπόρευσή της με την ΕΕ στα θέματα εξωτερικής πολιτικής κ.ά.
Ωστόσο προκύπτουν μερικά αφελή ερωτήματα: Συζητήθηκε το θέμα της παραχώρησης ναυτικής βάσης στην Τουρκία από μια χώρα που φιλοδοξεί να γίνει μέλος της ΕΕ;
Συζητήθηκαν οι συχνές δηλώσεις και διακηρύξεις των Τιράνων για κατάργηση των συνόρων με το Κόσοβο; Τέθηκε το ερώτημα για το πού βρίσκεται η διαδικασία υλοποίησης της συμφωνίας Ράμα – Δένδια, που αφορά την παραπομπή της διαφοράς για την οριοθέτηση των θαλασσίων ζωνών στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης;
Και κάτι ακόμη, τελευταίο, που αφορά περισσότερο την ελληνική πλευρά. Υπάρχει απαράδεκτη αμέλεια, πιθανόν από ανοχή προς την αλβανική πλευρά, σε οποιαδήποτε αναφορά στην ελληνική εθνική μειονότητα στα κείμενα των σχέσεων Αλβανίας – ΕΕ. Δεν μιλάμε για γενικές αναφορές σε ανθρώπινα ή μειονοτικά δικαιώματα, αλλά για ρητή αναφορά στη μοναδική μειονότητα στη γειτονική χώρα που είναι αναγνωρισμένη διεθνώς και με συμβατικά κείμενα.
Αυτό είναι κάτι που πρέπει να αλλάξει, πριν φθάσουμε στο σημείο ο κάθε κ. Ράμα απλώς να μας κουνήσει το δάχτυλο και να μας πει ότι η μειονότητα πια δεν υφίσταται και έχει μετακομίσει στην Ελλάδα…
ΥΠΟΥΡΓΕΙΟ Εξωφρενικ;ών / Έντυπη έκδοση ΤΟ ΠΑΡΟΝ
