Σήμερα η Εθνική μας Εορτή. Η μέρα της παλιγγενεσίας. Όλη η Ελλάδα στο πόδι. Όλοι οι Έλληνες γιορτάζουν. Κυματίζουν οι γαλανόλευκες σε κάθε μπαλκόνι. Παρελαύνουν οι Βορειοηπειρώτες, τα νιάτα μας, στην ηρωική Χιμάρα, στη Δερβιτσιάνη, στη Λιβαδειά, στα σχολεία μας. Παρελαύνουν οι Έλληνες σε κάθε γωνιά του πλανήτη. Παρελαύνει η Πατρίδα. Στην εξέδρα , στην Αθήνα, η Πρόεδρος της Δημοκρατίας, ο Πρωθυπουργός, αρχηγοί των Ενόπλων Δυνάμεων, οι αρχηγοί των κομμάτων (εκτός αυτών που θέλουν να καταργηθεί η εθνική μας εορτή) και άλλοι επίσημοι. Όρθιοι. Υπερήφανοι.
Στα πλάγια εκατοντάδες χιλιάδες. Σε όλη τη διαδρομή. Μικροί και μεγάλοι. Κι αυτοί όρθιοι. Για να τιμήσουν τους παρελαύνοντες. Τα λάβαρα και τις πολεμικές σημαίες. Τους εφήβους πολεμιστές και τον ιερό λόχο. Την προεδρική φρουρά (εύζωνες), τους έφεδρους αξιωματικούς και τους λεβέντες στρατιώτες. Το πολεμικό μας ναυτικό και την αεροπορία. Τους πεζοναύτες και τους αλεξιπτωτιστές. Την αστυνομία, το πυροσβεστικό. το λιμενικό σώμα, τους βατραχανθρώπους. Όλα τα σώματα. Όλα τα είδη. Γιατί είναι αυτά τόσο πολλά. Τόσο σύγχρονα. Τόσο πειθαρχημένα και πανέτοιμα. Για κάθε έκκληση της Μάνας Πατρίδας. Για κάθε παραβίαση από ξηρά, θάλασσα και αέρα. Τα τεθωρακισμένα, τα βαριά οχήματα, τα πολεμοφόδια κάθε είδους…, οι πύραυλοι, δονούν το μέρος καθώς περνούν καμαρωτά. Οι άνθρωποι τριγύρω τα θαυμάζουν. Χειροκροτούν.
Τα ένδοξα Rafale, τα Miraz 2000-5, τα Fantom ΕF 4, τα Apaci, τα Sinuk, τα ελικόπτερα, τα… αναγκάζουν όλους να σηκώσουν το κεφάλι ψηλά στον ουρανό, όπου διασχίζουν τον αέρα με στόχο ακριβείας, να τ' απολαύσουν, να νιώσουν ανακούφιση. Παρελαύνουν οι φρουροί της ανεξαρτησίας, της ελευθερίας και της δημοκρατίας. Παρελαύνουν όλοι αυτοί που μας κάνουν υπερήφανους, που είμαστε Έλληνες. Οι καρδιές όλων χτυπούν δυνατά. Από υπερηφάνεια. Γιατί μέσα τους όλοι έχουν την φλόγα της πίστης και της πατριδολατρίας. Και η καρδιά μου, όντας προσηλωμένος στους δέκτες της τηλεόρασης, χτυπά δυνατά. Καμαρώνω τη λεβεντιά της χώρας μου. Σαν κινηματογραφική ταινία περνάει όλη η ιστορία του έθνους μου.
Οι τριακόσιοι του Λεωνίδα. Οι τριακόσιοι που άξιζαν για τρία εκατομμύρια. Η επανάσταση του Είκοσι ένα. Μια επανάσταση που και από μόνη της είναι ένα θαύμα. Το ένδοξο Έπος του Σαράντα. Μια μικρή χώρα, ένα μεγάλο «ΟΧΙ». Μια άρτια και επιβλητική παρέλαση. Η δόξα και οι αρετές της Ελλάδας λάμπουν. Η καρδιά μου συνέχιζε να πάλει από χαρά και συγκίνηση. Το μυαλό μου φωτίζεται από τη θεία φλόγα της πίστης και του απαράμιλλου ηρωισμού. Ξάπλωσα να ξεκουραστώ, γιατί αισθάνθηκα πως έχω μεθύσει από το κρασί του Είκοσι ένα.
Από μέσα μου βγήκε η ευχή: «ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ ΕΛΛΗΝΕΣ», «ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ ΕΛΛΑΔΑ»
