Γνωρίζοντας πως η αλβανική Κυβέρνηση δεν θα έγκρινε το Νομοσχέδιο της οργάνωσης «ΟΜΟΝΟΙΑ» για την εκπαίδευση στη μητρική γλώσσα σε όλα τα επίπεδα των γνώσεων, πράγμα που απεδείχθη αργότερα με την υπουργική απόφαση για το κλείσιμο των ελληνικών σχολείων στα μέρη που άνοιξαν, και που χρειάστηκε ένας άλλο δριμύτατος αγώνας για να ξαναλειτουργήσουν, το Γενικό Συμβούλιο της Ομόνοιας κάλεσε μαθητές και δασκάλους, όλους τους Έλληνες Μειονοτικούς, να σταματήσουν την απεργία, να συνεχίσουν τα μαθήματα και να δείξουν με τον τρόπο αυτό, πως οι Βορειοηπειρώτες, οι λεγόμενοι «μειονοτικοί» κατά των αλβανικών Αρχών, είναι και φιλομαθής, είναι όμως και νομοταγής και ειρηνόφιλοι.
Στην έκκληση που απευθύνει το Γενικό Συμβούλιο την 15 Οκτωβρίου 1991, αναφέρει:
«Αδέρφια κι αδερφές Έλληνες της Αλβανίας,
Από τις 16 Οκτώβρη μπήκαμε σε νέα φάση της πάλης μας για δικαίωμα παιδείας στη μητρική γλώσσα. Στην 1 Οκτωβρίου δε χτύπησε κουδούνι στα σχολεία της ελληνικής μειονότητας. Τα παιδιά μας δεν κάθισαν στα θρανία. Δάσκαλοι, μαθητές γονείς και διανοούμενοι βρεθήκανε στο πόδι. Ενωμένοι και συσπειρωμένοι όσο ποτέ υψώσαμε τη φωνή μας, διαμαρτυρηθήκαμε για τη μεγάλη αυτή αδικία που μας έγινε. Η Αλβανική Κυβέρνηση μπροστά στην ακράδαντη απόφασή μας για τη συνέχιση μέχρι τέλους του αγώνα, αναγνώρισε μερικά από τα αιτήματά μας. Άνοιξε σχολεία στην ελληνική γλώσσα στην πόλη του Δελβίνου καθώς και στο Μετόχι, ΜΤΣ και Μπίστρισσα. Η άλλη η σημαντικότερη νίκη στο χώρο αυτό ήταν η διδασκαλία όλων των μαθημάτων στη μητρική γλώσσα σε όλον τον κύκλο του 8χρονου σχολείου.
Αυτά ήταν σημαντικά βήματα μπροστά αλλά το πρόβλημα δε λύνονταν με τόσο. Εντωμεταξύ το Αλβανικό Κοινοβούλιο αντί να συζητήσει τώρα το Νομοσχέδιο, που παρουσίασε η Κοινοβουλευτική μας ομάδα, αποφάσισε να το εντάξει στα πλαίσια της συζήτησης για τις μεταρρυθμίσεις της παιδείας κατά το μήνα Δεκέμβρη. Κάτω από αυτές τις συνθήκες, το Γενικό Συμβούλιο της Ομόνοιας συγκεντρωμένο στις 15 Οκτώβρη αποφάσισε να σταματήσει η αποχή αλλά να συνεχίσει πολύ πιο έντονα ο αγώνας. Αυτό είναι μόνον μια αλλαγή ταχτικής ενώ ο στόχος παραμένει ο ίδιος. Ας δώσουμε λοιπόν κι άλλη μια ευκαιρία στις αλβανικές αρχές να σκεφτούν καλύτερα όλο το θέμα και να πειστούν ότι είμαστε ένας λαός πολιτισμένος, δημοκρατικός αλλά αποφασισμένος ως στο τέλος για τα δίκαια αιτήματα του. Ελπίζουμε πως αυτή τη φορά το Αλβανικό Κοινοβούλιο και Κυβέρνηση θα ανάψουν το πράσινο φως. Εντωμεταξύ η μάχη θα συνεχίζεται κλιμακωτά. Με τηλεγραφήματα, διαμαρτυρίες, αποχές, μέσα και έξω από τη χώρα σε όλους τους διεθνείς οργανισμούς.
Δάσκαλοι και μαθητές συνεχίστε το μάθημα και δείξτε ότι είστε ικανοί να συμπληρώσετε κάθε κενό κερδίζοντας κάθε μάχη.
Έλληνες Μειονοτικοί.
Τούτες οι στιγμές μας θέλουν ενωμένους και συσπειρωμένους όσο ποτέ. Μας θέλουν με ζεστή καρδιά και καθαρό νου. Μας θέλουν έτοιμους κάθε στιγμή για να πετύχουμε τους στόχους μας.
Ο Αγώνας μας είναι δίκαιος γι' αυτό θα νικήσομε».
Ακριβώς, όπως τονίσαμε και άλλες φορές, μόνον με την ενότητα, την συσπείρωση, την αλληλεκτίμηση και αλληλοσεβασμό, χαρακτηριστικά της φυλής μας, μπορούμε να κατορθώσομε και να πετύχουμε τα πάντα.
Βαγγέλης Παπαχρήστος / sfeva.gr
