Ο πονεμένος, αλλά μαχόμενος λαός της Ε. Ε. Μειονότητας στην Αλβανία έχει δώσει και δίνει τεράστιο αγώνα για την υπεράσπιση των δικαιωμάτων του, δικαιώματα που απορρέουν από Διεθνείς Συμβάσεις και Φόρουμ. Μεγάλο αγώνα έχει δώσει ιδίως για την γλώσσα του την μητρική, τη γλώσσα την ελληνική, διότι όταν χάνεις τη γλώσσα σου, χάνει την ταυτότητά σου, χάνεις το είναι σου. Και ο αγώνας αυτός έχει δοθεί σε κάθε περίοδο, σε εκάστοτε κυβερνήσεις που έχουν διανύσει στην αλβανική επικράτεια. Ακόμα και στο πιο άγριο, δικτατορικό κομμουνιστικό καθεστώς είχαμε παραδείγματα αγώνα και ανδρείας, με πρωτοπόρα την ηρωική Χιμάρα το 1945 κι άλλων πατριωτών που σάπισαν στα κάτεργα.
Να που η ιστορία επαναλαμβάνεται. Η οργάνωσή μας η ΟΜΟΝΟΙΑ, η οργάνωση όλων των Βορειοηπειρωτών ζήτησε, εκτός των άλλων το άνοιγμα ελληνικών σχολείων στις πόλεις των Αγίων Σαράντα, Δελβίνου και Αργυροκάστρου, στα χωριά με μεικτό πληθυσμό και όπου συμπληρώνεται ο απαιτούμενος αριθμός μαθητών, βάσει του νόμου, ν΄ ανοίξουν ελληνικές τάξεις. Άνοιξαν το 1992, αλλά σαν κεραυνός φτάνει η πρωθυπουργική διάταξη για το κλείσιμο των ελληνικών σχολείων στις 13.9.1993. Μαζί με αυτήν και η περίφημη εγκύκλιος αρ. 17 που αφαιρούσε το δικαίωμα στην τοπική εξουσία, τη Νομαρχία, για την έναρξη ελληνικών σχολείων και διαβιβάζει αυτό το δικαίωμα στο Υπουργείο Παιδείας αυθαίρετα και αφ' ετέρου έξω κάθε νόμιμης και ανθρώπινης λογικής, ασκείται η αστυνομική βία κι επιδιώκεται το κλείσιμο αυτών των σχολείων και συνάμα την αλβανοποίηση του οκτάχρονου προγράμματος στα 70%.
Αμέσως το Συμβούλιο του Παραρτήματος ΟΜΟΝΟΙΑΣ των Αγίων Σαράντα στέλνει προς όλα τα παιδαγωγικά συμβούλια των σχολείων των νομών Αγ. Σαράντα και Δελβίνου την ακόλουθη
ΕΓΚΥΚΛΙΟ
«...Το παρελθόν δεν επιστρέφει πλέον. Αυτό ας το βάλουν καλά στο μυαλό τους όλοι εκείνοι οι αρνητές των δικαιωμάτων μας, οι βιαστές των αθώων παιδιών, δασκάλων και γονέων, οι δολοφόνοι της ελληνικής μητρικής μας γλώσσας, της γλώσσας του Ομήρου στην οποία η Ανθρωπότητα γνώρισε τον φωτοδότη πανάρχαιο ελληνικό πολιτισμό, που έγινε το βάθρο του μετέπειτα παγκοσμίου πολιτισμού και του σύγχρονου ολάκερης της Ανθρωπότητας.
Γι' αυτό οφείλει ολόκληρος ο Ελληνισμός της Β. Ηπείρου να συμπαρασταθεί σήμερα, όσο ποτέ άλλοτε, στα παιδιά του σχολείου μας, στους δασκάλους και τους γονείς, να μην κουραστούν στον δίκαιο αγώνα τους, να μην λυγίσουν έστω κι αν χρειαστεί να μάθουν τη μητρική τους γλώσσα στο κρυφό σχολείο, έστω κι αν χρειαστεί να παυτούν οι δάσκαλοι, έστω κι αν χρειαστεί να τιμωρηθούν οι γονείς. Όλα θα τα υποστούνε με εθνική υπερηφάνεια γιατί όλοι θα συμπαρασταθούν ηθικά, οικονομικά με μια πρωτόφαντη αλληλεγγύη ολόκληρου του Ελληνισμού απανταχού της γης, της Μητέρας Πατρίδας και της οργάνωσης μας της ΟΜΟΝΟΙΑΣ.
Ο σκοταδισμός δεν πρέπει να περάσει. Αρκεί να είμαστε και να αγωνιστούμε ενωμένοι μεταξύ μας. Είναι δικαίωμα μας η εκμάθηση της μητρικής γλώσσας. Είναι χρέος μας να την υπερασπίσουμε και να την καλλιεργήσουμε. Ας το μάθουν όλοι πως αν πάψουν έναν ελληνοδιδάσκαλο αυτός θα συμπαρασταθεί ηθικά και υλικά και δεν θα μείνει μόνος. Κι αν στείλουν άλλον δάσκαλο στη θέση του θα κάνει και εκείνος το ίδιο, δηλαδή θα διδάξει κι εκείνος ελληνικά. Έτσι δεν θα βρεθεί Έλληνας δάσκαλος να διδάξει τα μαθήματα αλβανικά, όπως το επιθυμεί ο Υπουργός της Παιδείας κι όπως αυτός διατάζει στην εγκύκλιο που έστειλε για να εφαρμόσομε. Ποτέ και κανένας Έλληνας δεν θα δεχτεί να εφαρμόσει εκείνη την μαύρη και αντιδημοκρατική, την ανθελληνική και σκοταδική εγκύκλιο.
Είναι καιρός να σηκώσομε το ανάστημά μας και να υπερασπίσουμε σθεναρά και αποφασιστικά τη μητρική μας γλώσσα, αν θέλουμε να επιζήσουμε σαν Έλληνες σ' αυτά τα χώματα που λέγονται Β. Ήπειρος, στα χώματα που μας γέννησαν Έλληνες, στα χώματα που δικαιούμαστε να πεθάνουμε Έλληνες».
Η εγκύκλιος αυτή βρήκε θετική ανταπόκριση απ' όλους. Οι δάσκαλοι και οι διευθυντές των σχολείων αρνήθηκαν να διδάξουν τα μαθήματα στην αλβανική γλώσσα. Οι μαθητές δεν έμπαιναν στην τάξη. Οι γονείς συμπαραστάτες.
Σαν αποτέλεσμα του αγώνα, μετά από δύο χρόνια, τα σχολεία ξαναλειτούργησαν.
Αυτό κι αν δεν ήταν ένα άλλο Δικαστήριο για την ελληνική γλώσσα.
Βαγγέλης Παπαχρήστος / sfeva.gr
