Είναι ενδεικτική της αναδυόμενης πίστης η ιερή πορεία, μέσα σε χωράφια, την ημέρα των Θεοφανίων, προς το ποτάμι, για τον αγιασμό των υδάτων στο χωριό Μαζάγι της Λούντσιας.
Μέσα στα χωράφια πορεύεται η πομπή με τον ιερέα, με τα παιδάκια να κρατούν εξαπτέρυγα, με τους πιστούς να ακολουθούν και καταλήγουν στον ποταμό.
Εκεί, που νεαροί αψήφισαν τα παγωμένα νερά και έκαναν βουτιά με μεγάλη προθυμία και ευσέβεια για τον σταυρό.
Και δείχνει αυτό το σκηνικό ότι απλοί άνθρωποι, στερημένοι, στην πολυθρησκευτική Αλβανία, αναγνωρίζουν το μεγαλείο και την ομορφιά του φωτός και δεν το περιφρονούν.
Επιθυμητό το φως, που έφερε ο Χριστός στον κόσμο. Φωτίζει τα πάντα και αναζωογονεί τους ανθρώπους.
Και το φως μας δίνει να καταλάβουμε πόσο αποκρουστικό είναι το σκοτάδι, που μας τυλίγει και εμποιεί φόβο στην ψυχή.
Και όταν τα μαύρα σκοτάδια ποτίσουν την καρδιά μας, όταν γεμίσουμε από απογοήτευση, ας σπεύσουμε να φωνάξουμε: Φως! Περισσότερο φως!
Φως, λοιπόν, που ανέτειλε ανάμεσά μας είναι ο Χριστός. Είναι το άκτιστο και άδυτο φως, είναι ο ήλιος της δικαιοσύνης. Είναι φως υπέρλαμπρο, που καμία σκιά δεν μπορεί να επισκιάσει και τίποτε να αμαυρώσει.
Χωρίς τον Χριστό βασιλεύει σκοτάδι πηχτό και ανυπόφορο. Χωρίς τον Χριστό η ζωή μας γίνεται κατάρα...
π. Ηλίας Μάκος