Στην ιστορική Μονή της Αγίας Τριάδας, στην περιφέρεια της κοινότητας Πέπελης της Δρόπολης, λειτούργησε του Αγίου Πνεύματος, ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Αργυροκάστρου κ. κ. Δημήτριος με ιερείς της περιοχής.
Γράφει ο Ορφέας Μπέτσης
Πιστοί από όλα τα γύρω χωριά, κατά την παράδοση, μεγαλύτεροι που συνεχίζουν και ζουν στα πάτρια αλλά και νεότεροι που βρίσκονται στις εστίες τους για τις θερινές διακοπές, από νωρίς το πρωί κατέκλυσαν τον Ναό και τον αύλειο χώρο, μετέχοντας του μυστηρίου της Θείας Λειτουργίας και των ακολουθιών.
Με το πέρας της Θείας Λειτουργίας κατά το σύνηθες ο Μητροπολίτης τέλεσε Τρισάγιο για τους ηγουμένους και πατέρες που εγκαταβίωσαν στον Μοναστήρι και τάφοι των οποίων σώζωνται ακόμη.
Ο Μητροπολίτης κ. Δημήτριος ευχήθηκε τους παρισταμένους πιστούς και προσκηνυτές όπως με την προσευχή και τον πνευματικό αγώνα να αξιωνόμαστε της επισκέψεως του Αγίου Πνεύματος, όπως και οι Απόστολοι στην Πεντηκοστή. Να φωτίζει και στηρίζει ειδικά τους κληρικούς και εκπαιδευτικούς μας.
Εξ άλλου οι εκπαιδευτικοί των Εκπαιδευτηρίων «Πνοή Αγάπης» του Αρχιεπισκόπου Αναστασίου μετείχαν οργανωμένα στην πανήγυρη της Αγίας Τριάδας στην φερώνυμη Μονή. Ο Μητροπολίτης παρότρυνε επίσης όπως όσο πιο συχνά και κατά δύναμη να επισκέπτονται τη Μονή αυτή ώστε μέσα απ' την προσευχή να αγιάζονται και παίρνουν δυνάμεις για τη συνέχεια της προσπάθειας και προσφοράς.
Το Μοναστήρι μαρυρείται ήδη από το 1754 και γνώρισε ιδιαίτερη άνθιση στη διάβα του χρόνου και την ιστορική του μαρτυρία στα πράγματα της περιοχής. Ιδιαίτερα αναφέερεται η επίσκεψη σ' αυτό του Αγίου Κοσμά όπου έγινε δεκτός με πολύ αγάπη και αφοσίωση απ' τους πατέρες της Μονής και τους πιστούς της ευρύτερης περιοχής.
Κατά την περίοδο του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου λεηλατήθηκε και πυρπολήθηκε από τους Ναζί και συνεργάτες τους εθνικιστές. Στην περίοδο του αθεϊστικού διωγμού υπέστη επιπλέον ζημιές και φθορές καθώς είχε μετατραπεί σε στρατιωτική μονάδα αντιαεροπορικής άμυνας ενώ τα περιουσιακά του στοιχεία δημεύθηκαν.
Ο Αρχιεπίσκοπος Αναστάσιος απ' την πρώτη κιόλας περίοδο της έλευσης του στην Αλβανία φρόντισε να βρίσκεται στην περιοχή και να λειτουργεί τα πρώτα χρόνια στο Μοναστήρι. Δεδομένου ότι οι κάτοικοι της περιοχής εκείνα τα χρόνια της δεκαετίας του '90 ήταν περισσότεροι μένουν ιστορικά τα ανταμώματα αυτά και τα λόγια πατρικής αγάπης με τα οποία ο Μακαριώτατος απευθυνόταν στους πιστούς για να στηρίξει την ελπίδα τους και κυρίως να τους επαναφέρει στην Ορθόδοξη πίστη και λατρεία.
Παράλληλα στήριξε τις προσπάθειες τόσο για την επαναπόκτηση των περιουσιακών της Μονής όσο και την κτιριακή της αποκατάσταση. Κυρίως ο Ναός που σώζεται αλλά και για τη δημιουργία χώρου φιλοξενίας και αναψυχής.