Πέρασε περίπου ένας χρόνος από τότε που ο Αλβανός πρωθυπουργός Ράμα υποδεχόμενος 4.000 φιλοαμερικανούς Αφγανούς πρόσφυγες είχε εκδηλώσει τη θρησκευτική του ανοχή: «Είμαι Καθολικός. Η γυναίκα μου είναι Μουσουλμάνα. Τα δύο μεγαλύτερα παιδιά μας είναι Ορθόδοξα. Έχουμε έναν νεότερο που μπορεί να επιλέξει να είναι Εβραίος, αν αυτό θέλει. Όσον αφορά τους Αφγανούς, αφορά ανθρώπους, όχι ετικέτες που σχετίζονται με χρώματα, κουλτούρα, πεποιθήσεις». Και προφανώς με την ίδια περίσσια ανεκτικότητα φιλοξενείται εδώ και 8 χρόνια η φιλοαμερικανική εξόριστη «αντιπολίτευση» της ΜΕΚ-Mujahedeen El Khaiq από το Ιράν, αριθμώντας 3-3.500 μέλη. Ήδη από τον Απρίλιο του 2020 μετά τα γεγονότα του Έβρου, ο ανεκτικός Έντι είχε ομονοήσει στη φιλοξενία 30.000 μεταναστών από την Τουρκία στη Νότιο Αλβανία, δηλαδή σε περιοχές της επίσημης Ελληνικής Μειονότητας και σε περιοχές που απλά δεν είναι αναγνωρισμένες ως μειονοτικές ζώνες και ζουν Έλληνες.
Είναι άραγε τόσο ανεκτικό το πολιτικό σύστημα της Αλβανίας;Σε «χώρο υγειονομικής ταφής» είχε αναφερθεί αρθρογράφος της Gazeta Express για τη χώρα του μετά το αίτημα Ερντογάν προς την κυβέρνηση της Αλβανίας να φιλοξενηθεί και η ηγεσία των Αδελφών Μουσουλμάνων Αιγύπτου. Φαίνεται ότι μετά τις απελάσεις του Τούρκου πρόσφυγα δάσκαλου Χαρούν Τσελίκ το 2019 και προσφάτως του καταζητούμενου δημοσιογράφου Αχμέτ Ουλούρ με την κατηγορία του οπαδού της FETÖ (Οργάνωση Φετουλαχιστών Τρομοκρατών) κι οι δυο, κάτι δεν ταιριάζει με το αφήγημα της ανεκτικότητας για όλες τις θρησκευτικές πεποιθήσεις. Με πρότυπο τις απαγωγές από την Πρίστινα 6 Γκιουλενιστών επί πρωθυπουργού Θασίμ Χάτσι, οι πιέσεις προς την Αλβανία για την μετατροπή της χώρας σε χώρο, όπου ο Ερντογάν ασκεί τις θελήσεις του, εντάθηκαν μετά το πραξικόπημα του 2016 και μάλιστα προς την πλευρά της μουσουλμανικής κοινότητας και της εκπαίδευσης. Ενδεικτικές ήταν οι οδηγίες για την καθαίρεση του θρησκευτικού ηγέτη Σκεντέρ Μπρουσάι το 2018 όπως και το κλείσιμο 12 εκπαιδευτηρίων Γκιουλενιστών. «Έτσι, με εντολή της Κυβέρνησης Ράμα και χωρίς καμία νόμιμη βάση κλείνουν δύο τουρκικά σχολεία στην κατηγορία των σχολείων που θεωρούνται πως ανήκουν στου Γιουλενιστές. Ένα το ''Mehmet Akif Ersoy", εννιατάξιο με άδεια λειτουργίας από το 1996 και το άλλο το ιδιωτικό νηπιαγωγείο "Zubeyde Hanim" που ανήκει στην ομάδα των εκπαιδευτικών ιδρυμάτων "Turgut Ozal", που λειτουργούσε εδώ και 24 χρόνια. Το "Turgut Ozal" είναι γνωστό πως είχε χρηματοδοτηθεί από τον Fethullah Gylen, πρόκειται για το μεγαλύτερο ιδιωτικό εκπαιδευτικό ίδρυμα στην Αλβανία» σημείωσε χθες η ενημερωτική ιστοσελίδα Πελασγός Κορυτσάς επικαλούμενη τον αλβανικό Τύπο.
Ερντογανοποίηση της Αλβανίας;
«Η Τουρκία έχει οριστικά αποκλίνει από τις αξίες της κοινοβουλευτικής δημοκρατίας, του πολιτισμού του Ευρωπαϊκού ανθρωπισμού αλλά και τους κανόνες του Διεθνούς Δικαίου. Συντηρεί υπό στρατιωτική κατοχή έδαφος κράτους μέλους της ΕΕ όπως η Κύπρος». τονίζει σε πρόσφατη ανακοίνωσή της η ΔΕΕΕΜ Ομόνοια υπενθυμίζοντας ίσως και τους κλαυθμούς του αντιπροσώπου στον ΟΗΕ της χώρας για την «απομόνωση των Τουρκοκυπρίων». Η Αλβανία ερντογανοποιείται παρά τη στιβαρή στάση λίγων διανοουμένων όπως ο Φατός Λουμπόνια ο οποίος επιχειρεί να ερμηνεύσει και το φαινόμενο με σύγχρονους όρους: «Θεωρώ ότι η Τουρκία του Ερντογάν έχει απροκάλυπτα αυξήσει τις φιλοδοξίες για τη δημιουργία των δικών της ζωνών επιρροής στα Βαλκάνια, ειδικά στις χώρες με μουσουλμανικό πληθυσμό, αλλά και ευρύτερα. Ο Ερντογάν πορεύτηκε σε αυτήν την οδό έχοντας εργαλειοποιήσει την κληρονομημένη αυτοκρατορική νοοτροπία, αλλά και επιθυμώντας να μιμηθεί τις μεγάλες δυνάμεις, όπως τη Ρωσία του Πούτιν ή τις ΗΠΑ. Αν λάβουμε υπόψη ότι αυτή η εξέλιξη έπεται μιας περιόδου κατά την οποία η Ρωσία και η Τουρκία εποφθαλμιούσαν να διεκδικήσουν τον δικό τους ζωτικό ευρασιατικό χώρο, εκτιμώ ότι έχουμε να κάνουμε με μια διαφοροποίηση του οράματος του μέλλοντος. Μία από τις αιτίες αυτής της διαφοροποίησης έχει να κάνει με το γεγονός ότι, δεδομένης της αδυναμίας τους να προσεγγίσουν τα δυτικά στάνταρτ, σε ό,τι αφορά τόσο την οικονομία όσο και το κράτος δικαίου, οι δύο ηγέτες στράφηκαν στην ένδοξη αυτοκρατορική παράδοση. Νομίζω όμως ότι αυτή είναι η μισή αλήθεια. Η άλλη μισή συνδέεται με την αποτυχία των δυτικών πολιτικών λόγω του ότι ο παγκοσμιοποιημένος νεοφιλελευθερισμός έχει προκαλέσει και στη Δύση ολοένα και πιο εντεινόμενα προβλήματα σε ό,τι αφορά την ίδια τη δημοκρατία – σε τέτοιο βαθμό ώστε ο Colin Crouch κάνει λόγο για μια πορεία των χωρών προς τη «μεταδημοκρατία».
Η προσκόλληση του Έντι Ράμα στον Ερντογάν είναι προϊόν αυτής ακριβώς της διπλής αποτυχίας, η οποία έχει καταστήσει τη διάκριση μεταξύ Ερντογάν και κάποιου δυτικού ηγέτη αμελητέα – με αποτέλεσμα ο Έντι Ράμα να κάθεται αναπαυτικά ανάμεσά τους».
Κι εμείς;
Γείτονες με τη μικρή Τουρκία της αλβανικής ελίτ, γείτονες με έναν λαό που επιθυμεί κατά το μεγαλύτερο ποσοστό του να μεταναστεύσει οριστικά, οφείλουμε να δούμε πέρα από τη μύτη μας, έχοντας μια αποδεκατισμένη πληθυσμιακά και πιεσμένη, πολύπλευρα, Εθνική Ελληνική Μειονότητα. Η ελλαδική πολιτικοοικονομική ελίτ έχει απεμπολήσει τις δυνατότητες που έχει στο νομικό της οπλοστάσιο λειτουργώντας κατευναστικά. Αυτή η πολιτική είναι η εξέλιξη μιας διαχρονίας όσον αφορά τον ρόλο της ως υποστηρικτικού βραχίονα προώθησης εντολών της Δύσης χωρίς ανταποδοτικά οφέλη. 30 χρόνια είναι ήδη μια γενιά και κάτι, και τα περιθώρια στενεύουν. Εμείς πρέπει να εντείνουμε τις προσπάθειές μας για τη μεγάλη εικόνα που ενώνει απέναντι στη μικρή εικόνα που χωρίζει, σε μια περίοδο που τα χωριά των Βορειοηπειρωτών είναι εδώ στην Ελλάδα, οργανωμένα σε αδελφότητες και συλλόγους και προσπαθούν για το καλύτερο. Ποιοι εμείς άραγε; Η απάντηση βρίσκεται στον καθρέφτη μας.
Γιώργος Κυριακού
