Ξεφυλλίζοντας το αρχείο της Ομόνοιας και ιδίως σ' αυτά που αναφέρονται στις εκλογικές αναμετρήσεις, παρακολουθούμε, στις αρχές, μια καλή ισορροπία στο συνδυασμό ΟΜΟΝΟΙΑ-ΚΕΑΔ. Οι υποψηφιότητες τόσο για τις βουλευτικές, όσο και για τις δημοτικές εκλογές ήταν προνόμιο της Ομόνοιας στο χώρο της Εθνικής Ελληνικής Μειονότητας.
Με το πέρασμα των τετραετιών η ισορροπία αυτή αναστράφηκε και έγινε ΚΕΑΔ-ΟΜΟΝΟΙΑ. Με λίγα λόγια τον κυρίαρχο λόγο τώρα πλέον τον είχε το ΚΕΑΔ. Παρόλα αυτά οι δηλώσεις τόσο του αείμνηστου Μέλιου, όσο και του Β. Ντούλε (στις πρώτες αναμετρήσεις) ήταν ρητές: «Καμία συνεργασία με τα αλβανικά κόμματα. Θα δώσουμε τη μάχη μόνοι μας, ανεξάρτητοι, διότι έχουμε το λαό μαζί μας». Άραγε η δύναμη των μειονοτικών ψηφοφόρων ήταν υπολογίσιμη.
Με την εμφάνιση του ΜΕΓΚΑ τα πράγματα έγιναν πιο δύσκολα. Άρχισαν οι φαγωμάρες και ο καθένας για την δική πάρτη. Οι υποψηφιότητες των τοπικών αρχόντων και των βουλευτών ούτε καν συζητούνταν στο Γενικό Συμβούλιο, έστω και για τα «μάτια» του Καταστατικού.
Παρά τις συμβιβαστικές λύσεις του ΜΕΓΚΑ για κοινούς υποψηφίους και να κυριαρχούσε η «προεδρεία» του κοινού, της Ένωσης, δεν βρήκε ανταπόκριση κι εδώ έπαιξε ρόλο και η αδυναμία της οργάνωσης Ομόνοια, η οποία όχι μόνον δεν σύμβαλλε, αλλά μονοπλεύρισε.
Σήμερα η ΕΕΜ εκπροσωπείτε από δύο βουλευτές, διαμέσου δύο αλβανικών κομμάτων: του ΣΚ και του ΔΚ. Ξαναεπιστρέφουμε στο αρχείο της Ομόνοιας:
Κατά την εκλογική του εκστρατεία την 24η Ιουνίου 2001, ο κ. Ντούλες τόνισε: «Στην τετραετία που πέρασε η φωνή της Δρόπολης δεν ακούστηκε στο Κοινοβούλιο γιατί ο βουλευτής που την αντιπροσώπευσε ήταν του κυβερνώντος κόμματος (ο λόγος για τον Β. Τάβο).»
Ο πρώην βουλευτής Κ. Μακαριάδης σε άρθρο του στην εφημερίδα «Λαϊκό Βήμα», Ιούλιος 2005, ανάμεσα στ' άλλα γράφει: «… Έβριζαν μέχρι αργά τους δημοκράτες της Αλβανίας και το Μπερίσια σαν τους πιο ανθέλληνες και εξτρεμιστές και τώρα τους ασπάζονται το δεξιό τους χεράκι…»
Δηλώσεις που μαρτυρούν πως και τα δύο μεγάλα αλβανικά κόμμα, που διεκδικούν την εξουσία στη χώρα, έχουν την ίδια πολιτική προς την ΕΕΜ και την οργάνωσή της την Ομόνοια. Κι αυτό το απέδειξαν οι εκάστοτε συμπεριφορές τους: Η απόκλειση της Ομόνοιας ως εκλογικό υποκείμενο, η Νύχτα του Αγίου Βαρθολομαίου και η δίκη των πέντε ηγετών της Ομόνοιας, η απαλοιφή της εθνικότητας από τα ληξιαρχεία, τα επακόλουθα στην απογραφή του πληθυσμού, τα εκάστοτε έκτροπα… και τόσα άλλα.
Τώρα κύριοι πρόεδροι των κομμάτων, θ' ακουστεί η φωνή της Δρόπολης, των Ριζών και του Βούρκου στο αλβανικό Κοινοβούλιο;
Βαγγέλης Παπαχρήστος / sfeva.gr