«Κανείς δεν σου χαρίζει τίποτα αν δεν το διεκδικείς μόνος σου»
Η Άγγελα Μέρκελ, η πιο μακρόβια και πετυχημένη καγκελάριος της Γερμανίας προερχόταν από την Ανατολική Γερμανία, εκείνη του υπαρκτούσοσιαλισμού και επιπλέον δεν ήταν κάποια που να είχε διακριθεί για την αντιδικτατορική της δραστηριότητα, απεναντίας, ήταν μια ανερχόμενη επιστήμονας, μέρος κατά κάποιον τρόπο του συστήματος. Και όμως, ο γερμανικός λαός την ανέδειξε στο ύψιστο αξίωμα της χώρας και δεν μετάνιωσε. Άκουσε πολλά από τους αντίπαλούς της, ακόμα και ότι ήταν πολωνέζα, και κόρη ιερέα που είχε φύγει οικειοθελώς στην Ανατολική Γερμανία, αλλά τίποτα δεν μέτρησε εκτός από την προσωπική της αξία.
Φαντάζεται κανείς ότι θα μπορούσε να γίνει πρωθυπουργός εδώ στην Ελλάδα ένας Βορειοηπειρώτης; Ούτε κατά διάνοια, ούτε θυρωρός στου Μαξίμου δεν θα τα κατάφερνε να πάει, για να μην πω αν κάποιο παιδί Πακιστανού ή Αλβανού θα μπορούσε να ανέβει στο ύψιστο αξίωμα της χώρας, κατ' αναλογία με τον Μπαράκ Ομπάμα της Αμερικής.
Εδώ κυβερνάει μια κλειστή ελίτ, από οποιαδήποτε παράταξη κι αν τύχει, η οποία για το μόνο που φροντίζει είναι να μην χάσει ούτε πόντο από τα κεκτημένα των απολαβών, των κερδών της και την κληρονομιά των αξιωμάτων της στους απογόνους. Έτσι οι συνδικαλιστές των ΔΕΚΟ διορίζουν στις θέσεις τους θα παιδιά τους, το ίδιο και οι δικαστές και οι καθηγητές και οι βουλευτές και τα μεγάλα τζάκια της πολιτικής, ακόμα και όλοι οι κρατικοδίαιτοι του δημοσίου, και οι καλλιτέχνες, μικροί και μεγάλοι. Κανείς δεν αφήνει τη θηλήτης ιερής αγελάδας που λέγεται ελληνικό δημόσιο και τη βυζαίνει μέχρι να την παραδώσει στους δικούς του.
Διαφορετικά, δεν εξηγείται το γεγονός ότι μέσα σε τριάντα ολόκληρα χρόνια, που άλλαξε, διαδοχικά, μια γενιά δημοσίων υπαλλήλων, να μην κατάφερε σχεδόν κανένας Βορειοηπειρώτης να βρει μια θέση στο δημόσιο, από εκείνες τις παχουλές και τις ατράνταχτες, τις φωτογραφημένες, σε καμία ΔΕΚΟ και τράπεζα, κανένα golden boy να μην γεννήθηκε.
Τα φύλαξαν καλά τα κεκτημένα τους, για να μην τους πάρουν οι ετερόχθονες τα ηνία και κυρίως το ψωμί από τα χέρια.
Οι Βορειοηπειρώτες, για εκείνους, είναι απλώς κάτι ελληνόφωνες Αλβανοί που τους έδωσαν και ελληνική ταυτότητα για να ηρεμήσουν, και τα υπόλοιπα είναι λόγια του αέρα και πολιτικές μπαρούφες που χρειάζονται για τις γιορτινές μέρες. Γιατί το ξέρουν καλά, ότι αν κάποιος Βορειοηπειρώτης έκανε ποτέ κάποια περιουσία, κανέναν από τους δημόσιους κηφήνες δεν θα έπαιρνε στη δούλεψή του. Ακόμα και ο Πύρρος Δήμας, το λιοντάρι του Ελληνισμού και χίλια δυο άλλα κοσμικά επίθετα, με τα οποία τον στόλισαν στον καιρό της δόξας του, την οποία δεν μπορούσαν να του την πάρουν, όταν έφυγε για την Αμερική, Αλβανό αχάριστο τον αποκάλεσαν. Ακόμα και για οποιονδήποτε άλλο Βορειοηπειρώτη που δεν τους κάνει τα χατίρια, έχουν έτοιμο τον προσδιορισμό: Αλβανός.
Μόνο εκείνοι οι παλιοί Βορειοηπειρώτες, οι ευεργέτες του ελληνικού έθνους, που έδωσαν τις περιουσίες τους για να δημιουργηθεί το ελληνικό κράτος και να τις ροκανίζουν σήμερα με την ησυχία τους οι καρεκλοκένταυροι, μόνο εκείνοι ήταν Έλληνες, κι ας ήταν στη πλειοψηφία τους αλβανόφωνοι ή και βλαχόφωνοι και τα παιδιά τους τα απελαύνουν στις μέρες μας για Αλβανούς.
Μέσα στα τριάντα χρόνια, η ταλαιπωρημένη αυτή κοινότητα, ένα πράγμα αρχίζει να διδάσκεται: ότι κανείς δεν σουχαρίζει τίποτα αν δεν το διεκδικείς μόνος σου. Τα μόνα καλά λόγια που ακούν είναι πριν τις εκλογές, που τους θέλουν για να πηγαίνουν το νερό στο αυλάκι τους.
*Συγγραφέας